ΈΛΕΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΓΛΙΚΟΎΡΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΤΊΩΝ ΤΎΠΟΥ!..

Τέτοια περιφρόνηση, και τέτοιο γαμήσι στην Ελληνική γλώσσα(!);
Πρέπει να το πάρετε είδηση, πως δεν προσβάλετε μόνον τους αναγνώστες μας οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι Έλληνες (Αλλά και οι ξένοι χρησιμοποιούν πλέον τον μεταφραστή της Γκουγκλ που αρχίζει να γίνεται πολύ καλός), αλλά και εμάς, που μας περνάτε για βόδια, τα οποία πρέπει να τρώμε το άχυρο που μας ρίχνετε στο παχνί.
Από το Δ.Τ. του “ΜΜΘ” που ακολουθεί παρακάτω, δίγλωσσο και δυο-αλφάβητο, έχουν πεταχθεί στα σκουπίδια όλες οι “Αγγλικούρες”, από τούδε και στο εξής, δεν θα διορθώνουμε τίποτα, θα πετάμε στα σκουπίδια παρόμοια Δ.Τ.

ΑΛΗΘΕΥΕΙ;

Τι λέει το “ΜΜΘ”; Αληθεύει το γεγονός, ότι το "ΜΜΘ" έγινε υποχείριο όργανο της τουρκιάς και του τουρκικού Προξενείου; Αν ναι, θα μας λυπήσει παρά, μα πάρα πολύ, το γεγονός! 
Παρακάτω το Δημοσίευμα από το "ΘΕΜΑ", όπως και τα σχόλια που ακολουθούν:

ΝΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΣ...

Που δεν είναι πούστης!.. Τουναντίον μάλιστα, φαίνεται να έχει, αυτό που λέει ο λαός μας, “έναν τρουβά αρχίδια”!
Διαβάστε παρακάτω την ανοιχτή επιστολή που απευθύνει... στη μαρξιστική μαριονέτα τον υπουργό δικαιοσύνης:

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ 20ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2018

Το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8.000€ απονέμεται στο ντοκιμαντέρ:
Το μακρινό γάβγισμα των σκυλιών σε σκηνοθεσία Σίμον Λέρεν Βίλμοντ (Δανία, Φινλανδία, Σουηδία).
Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 2.000€  απονέμεται εξ ημισείας στα ντοκιμαντέρ:
Μπαρονέζα σε σκηνοθεσία Ζουλιάνα Αντούνες (Βραζιλία) και
Μετεωρίτες σε σκηνοθεσία Γκιουρτζάν Κελτέκ (Ολλανδία, Τουρκία)

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΗΣ ΣΑΡΑΣ ΝΤΡΑΙΒΕΡ, ΣΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΝΑ ΠΑΝΑΘΛΙΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΣΑΡΑΣ ΝΤΡΑΪΒΕΡ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΝ ΜΙΣΕΛ ΜΠΑΣΚΙΑ, ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΌ ΑΛΉΤΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ , ΣΤΟ “ΦΝΘ” ΠΡΟΧΘΕΣ... 

Κι όταν λέμε πανάθλιο, εσείς βάλτε και κάτι παραπάνω.
 
Το θέμα της ταινίας ήταν ένας περιθωριακός μαύρος από όλες τΙς απόψεις στην Αμερική, ο οποίος προσπαθούσε να γίνει καλλιτέχνης μέσω του παρανόμου και παναθλίου “γράφιτι”, τελικά τα... κατάφερε! 
Τα κατάφερε τόσο καλά μάλιστα, που οι αθλιότητες με τις οποίες μουτζούρωνε τους τοίχους για χρόνια, στο τέλος... δραπέτευσαν στο διάστημα! 
Στον πρόλογο της ταινίας η σκηνοθέτης και η κολλητή της -κολλητή της πιθανώς από κάθε άποψη- μας ανακοίνωσαν βαρύγδουπα ότι ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά, ο περιθωριακός αλήτης ήταν αυτός που εφηύρε και την λέξη “γκέϊ”! Τεράστια ανκάλυψη!.. Εμπλουτίζοντας και τα αμερικανικά λεξικά, μ’ αυτήν την αριστουργηματική λέξη, γεμίζοντας πιθανώς τεράστια υπερηφάνεια και τους Αμερικανούς λεξικογράφους οι οποίοι μπορεί να ένοιωσαν και τρισευτυχισμένοι, που κάποιος, επιτέλους, καμουφλάρισε τόσο ωραία για το λαό, την κακίστη λέξη πούστης, πούσταρος! Αρχιπούσταρος!

ΕΊΔΕΣ ΤΙ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ, ΤΈΛΟΣ ΠΆΝΤΩΝ, ΑΥΤΌ ΤΟ “ΦΌΡΟΥΜ ΤΩΝ ΔΕΛΦΏΝ!

Μετά από εκείνον τον κοπρίτη που επαγγέλλεται στις τηλεοράσεις τον φιλόσοφο, μας προέκυψε κι άλλος! Οι Έλληνες κερχελέδες ψευτο-διανοούμενοι, αρέσκονται σε τέτοιους τίτλους, για να αποδείξουν στον εαυτό τους πιθανώς, ότι είναι “άξια” τέκνα των προγόνων μας.
Θαυμάστε παρακάτω αερολογία και φιλοσοφική μπούρδα, ασυναρτησία, από το κύριο της φωτογραφίας, και... Γελάστε! Γελάστε γιατί το γέλιο χαρίζει υγεία, αυτό είναι πραγματικά το ιδανικό πλεονέκτημα των Ελλήνων, οι Έλληνες γελούν όσο κανείς άλλος λαός στον πλανήτη μας. Μαγκιά μας και καμάρι μας!
Αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά, πρέπει να πούμε πως η φιλοσοφία σταμάτησε τον 16ο αιώνα. Και ότι η φιλοσοφία, ποτέ δεν ήταν δουλειά. Ήταν οξύτητα πνεύματος, σε μια εποχή που όλα ήταν σπάργανα. Τέχνες και τα Γράμματα.

ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ: ΑΨΟΓΟ!

Ήταν τέλειο. Ήταν άψογο. Ήταν βαθειά ανθρώπινο, χωρίς να έχει τις εκατόμβες και την αγριότητα των νεκρών, των διαμελισμένων σωμάτων. Σκηνές τις οποίες προτιμούν και όλοι οι σημερινοί τρομολάγνοι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Ευφυέστατο σενάριο με απίθανους διαλόγους, και ακόμα πιο απίθανες ατάκες-πειράγματα των πρωταγωνιστών. Ήταν ρομαντικό, ήταν συγκινητικό. Καθώς ένωνε αριστοτεχνικά το παλιό με το καινούργιο, το φτωχό με το πλούσιο, την καλή με την κακή εργασία. Την ασχήμια ενός χωριού, με την ωραιότητα της ψυχής. Άγγιξε τις πιο ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές μας, χωρίς να μας εξωθήσει στο κλάμα τη λύπη ή την απόγνωση. Ήταν ένα ποιητικό όνειρο απ’ το οποίο δεν ήθελες να ξυπνήσεις. Ήταν η ταινία της (Ελληνίδος) Ανιές Βαρντά, που κραύγαζε αισιοδοξία για το ανθρώπινο γένος στον πλανήτη, και η οποία άνοιξε την Αυλαία του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Τέτοια ταινία είχαμε να δούμε χρόνια στην έναρξη του Φεστιβάλ, καθώς κάποιοι εκεί μέσα τα τελευταία έτη σε συρμό εποχής, μας φέσωναν με βαρύγδουπες σαβούρες τις οποίες μάλιστα υπέγραφαν και μεγάλα ονόματα του σινεμά. Όπως ήθελαν να πιστεύουν.

ΉΡΘΕ ΚΑΙ Η... ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΣΚΗΝΉΣ!..

Μπάχαλο η πολιτική σκακιέρα! Το μπάχαλο των κούφιων μυαλών τους, το μετέφεραν και στην πολιτική σκηνή. 
Η Ελλάς καθημερινώς διολισθαίνει στον όλεθρο και την καταστροφή, τον αφανισμό, χωρίς επαφή με το περιβάλλον, αλλά και χωρίς κάποιος, έστω με πολύ λίγο μυαλό πολιτικός, να μπορέσει να ανακόψει την πορεία της.
Θυμίζει λίγο την προδοσία του Αλκιβιάδη στον “Τριακονταετή Πόλεμο” (τον πραγματικό εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων και όχι του Γεννηματά), και την εγκατάλειψη στο έλεος των “εχθρών”, του ευγενούς Νικία, στην εκστρατεία της Σικελίας!
Δεν είναι η τοποθέτηση του “παρλαπίπα αριστερού γέροντα” στο πλευρό του “φασίστα” που σοκάρει, αλλά η προσπάθεια μίξης πολιτικών ιδεολογιών και αερολογιών, επικινδύνων τόσο για το σύστημα, όσο και για την ύπαρξή μας ως έθνος και ως κράτος! 
Πραγματικά, παίζουν -όσοι παίζουν μαζί μας- με τη φωτιά!