Για άλλη μια φορά παρακολουθήσαμε παράσταση από την... γαλαρία (τρίτο εξώστη, προτελευταία σειρά - μήπως πληρώσαμε;), και ο δισταγμός μας ήταν, να ζήσουμε και πάλι εκείνη την ακουστική αθλιότητα που συνήθως απολαμβάνουν οι θεατές του "Γ' Ορόφου", λόγω των αθλίων μεγαφωνικών εγκαταστάσεων. Ήχου. Αλλά η κατραπακιά μας ήρθε από αλλού! Όταν μετά τις πρώτες άριες, καταλάβαμε ότι δεν υπάρχουν υπέρτιτλοι στο έργο, το άλφα και το ωμέγα μιας παραστάσεως όπερας, ακόμα και γι αυτούς που καταλαβαίνουν τα λόγια.
Έτσι, το πρώτο μέρος κύλησε αδιάφορα για όλη σχεδόν την "γαλαρία", η οποία μιας και δεν καταλάβαινε απολύτως τίποτα (οι υπέρτιτλοι όταν και όποτε εμφανίζονταν, ήταν για να μας πουν την περίληψη του έργου), τόριξε στο σορολόπ, συνεπικουρουμένης κι εκείνης της χαζοχαρούμενης ταξιθέτριας, η οποία έβαζε συνεχώς κόσμο και μας σήκωνε από τα καθίσματα, μέχρι το τέλος της πρώτης πράξεως.
Στο είσητήριο όμως αναγράφεται ρητά και κατηγορηματικά, ότι "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ" η είσοδος στους πάντες, μετά την έναρξη της παραστάσεως.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν ολόκληρη κερκίδα να αδειάσει στο διάλειμμα, από ανθρώπους οι οποίοι αφ' ενός μεν είχαν βαρεθεί όλο αυτό το αλαλούμ, αφ' ετέρου είχαν εκνευριστεί φοβερά.
Για μια στιγμή μας πέρασε η ιδέα να τα παρατήσουμε κι εμείς, να σηκωθούμε να φύγουμε, αιτία στάθηκε να μην γίνει αυτό, πρώτον, δεν είχαμε ξανά δει "Κάρμεν", και δεύτερον, μέσα σ' αυτό το μπάχαλο, διακρίναμε ότι η παράσταση, είχε και αρκετά καλά στοιχεία.
Αυτό δεν άργησε να αποκαλυφθεί, όταν στην δεύτερη πράξη αυτοί που χειρίζονταν τους υπέρτιτλους, επιτέλους, βρήκαν τον... δρόμο τους, η όπερα άρχισε να ανεβαίνει, ακούγαμε την μουσική, τους τραγουδιστές -παρότι σ' αυτό είμασταν δίσπιστοι από την αρχή, η ακουστική του θεάτρου ήταν καλή, ακόμα και στην "Γαλαρία".
Το δεύτερο μέρος της παραστάσεως δεν είχε καμιά σχέση με το πρώτο, ακόμα και το σκηνικό άλλαξε στο πολύ καλύτερο, μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τώρα και λεπτομέρειες, στις οποίες η "Κάρμεν" (Μαρισία Παπαλεξίου) με μια υπέροχη φωνή ήταν καταπληκτική, τόσο, όσο και ο παρτενέρ της "Δον Χοσέ" (Δημήτρης Πακσόγλου). Το φινάλε ήταν άψογο! Από τους πρωταγωνιστές έως και την τελευταία χορεύτρια, όλοι τους ήταν υπέροχοι.
Για άλλη μια φορά, μεγαλειώδη και άψογη επίσης εμφάνιση, έκανε η μαέστρος Λίζα Ξανθοπούλου με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, που καταχειροκροτήθηκαν ιδιαίτερα από το κοινό.
Η σκηνοθεσία του κ. Ζανιέσκι, απλά, καλή.
Στους κεντρικούς ρόλους έπαιξαν:
Κάρμεν, Μαρισία Παπαλεξίου - Δον Χοσέ, Δημήτρης Πακσόγλου - Μικαέλα, Σιρανούς Τσαλικιάν - Εσκαμίγιο, Αντριάν Τυμπώ - Φρασκίτα, Νίνα Κουφοχρήστου - Μερσέντε, Σταματία Μολλούδη - Ντανκάιρε, Δημήτρης Καρολίδης - Ρεμεντάδο, Κώστας Ζαμπούνης - Θουνίγια, Κώστας Ντότσικας - Μοράλες, Κωστής Ρασιδάκης
Χορευτές: Μαρίνα Πινιατώρου, Λουκιανή Παπαδάκη, Στέλλα Εμίνογλου, Κωνσταντίνα Καστέλλου, Άννα Λιανοπούλου, Κωνσταντίνος Καφαντάρης, Πάνος Περάκης, Κωνσταντίνος Κώτσος, Γιώργος Πανόπουλος
Κομπάρσοι: Δημήτρης Αρβανιτίδης, Αλέξανδρος Δημαράτος, Θωμάς Σιδέρης, Κωστής Ραμπαβίλας, Ερνέστος Κούκος, Αλέξανδρος Δημητριάδης
Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης "Μαίρης Κωνσταντινίδου"
Μουσική Διδασκαλία Χορωδίας Μαίρη Κωνσταντινίδου.
Παιδική Χορωδία "Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης"
Μουσική Διδασκαλία Χορωδίας Σωτήρης Αλεβίζος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.