ΕΡΤ, 3ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

"Έστιν ουν Τραγωδία / Μίμησης πράξεως σπουδαίας και τελείας / Μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω / Χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις / Δρώντων και ου δι απαγγελίας / Δι ελέου και φόβου περαίνουσα /Την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν" - Αριστοτέλους, "Ποιητική"

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΕΚΛΟΚΕΝΤΑΥΡΟΥ

Φαντάσου έναν καρεκλοκένταυρο με αποκολλημένα τα πισινά του, να έρπει προς το νέο του αξίωμα. Μοιάζει με αλλόκοτο μαλάκιο, αηδιαστικά απροστάτευτο και εμετικά θλιβερό. Την ώρα που πανικόσυρτο, σπεύδει να οχυρωθεί στο νέο του κέλυφος. Ίσως, γι' αυτό και κανένας από τους γυμνόποδες αδελφούς μου, δεν το πατάει. Τόσο πολύ το σιχαίνονται. - Κώστας Ι. Γιαλίνης

ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΔΩ (Συνερ/να Κανάλια): www.youtube.com/user/TileorasisDagkilaswww.dailymotion.com/user/ArgyriosDagkilas

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ: ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΧΑΟΣ *** ΧΑΟΣ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ *** 20 Ε/6μ - 30 Ε/12μ

ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ" ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ:
«Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα (γ')».

Μετάφραση:
Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!..
Τρεις φορές Ανάθεμα δηλαδή στους:
Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.α. ΟΛΟΙ οι Αναθεματισμοί: ΕΔΩ


"Οι καλύτερες τουρκικές εφημερίδες (και πληθώρα ιστοσελίδων), είναι οι Ελληνικές!.." Αργ. Δαγκ.

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ: Οι λογαριασμοί μας στο “Πανοράμιο” μηδενίστηκαν αυτοβούλως. ΜΗΝ τους ψάχνετε...

ΠΡΟΣΟΧΗ!.. ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ...

Οι ιστοσελίδες μας ΔΕΝ δημοσιεύουν Δ.Τ. γραμμένα δίγλωσσα, ήτοι: Ελληνικά ανακατεμένα με Αγγλικούρες, Γερμανικούρες, Γαλλικούρες, υποψιαζόμαστε σε λίγο θα μας στέλνουν και Κινεζικούρες! Συντάσσετε τα Δ.Τ. σας σε αμιγή Ελληνική γλώσσα, δεκτά γίνονται μόνον τα ακρωνύμια σε Λατινικό αλφάβητο, ή φράσεις γνήσιες, ατόφιες της Λατινικής γραφής και γλώσσης.


Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Η... “ΛΟΥΞ” ΤΑΙΝΙΑ (“Η ΞΕΝΗ”), ΣΤΟ “ΟΛΥΜΠΙΟΝ”

.
"Καλή νύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!..". Μάνος Χατζηδάκης, "Ρεφλέξιονς".

Τ
ην βραβευμένη ταινία με το βραβείο “Λουξ” της “ΕΕ”, τουρκο-γερμανικής παραγωγής (η Τουρκία θεωρείται και παραδοσιακή σύμμαχος της Γερμανίας, σ' αυτό οφείλεται η ουδετερότητά της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι η μόνη “μισο-ευρωπαϊκή” χώρα που δεν ενεπλάκη) παρακολούθησε άφωνο και καθηλωμένο, κυριολεκτικά στη θέση του, το σχετικά καλό κινηματογραφόφιλο κοινό που την είδε χθες Παρασκευή, και προβληματίστηκε σοβαρά, κατά πόσον αυτή η καθαρά “μεσαιωνική χώρα”, η απολίτιστη και η αγρίως βάρβαρη στην ουσία, μπορεί να προσβλέπει στην “ΕΕ”, την είσοδό της, τον ανύπαρκτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.
Η ταινία της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Τουρκία και το Βερολίνο -και η οποία σίγουρα δεν χρηματοδοτήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, της Τουρκίας δηλαδή, όπως για παράδειγμα οι ταινίες που αγοράζουν τα αθλιοκάναλα τα ελληνικά ΑΝΤ1 και Αλτερ, κατέδειξε φανερά και καθαρά το χάσμα που υπάρχει μεταξύ του γερμανικού λαού και του τουρκικού, αλλά και μεταξύ του τουρκικού, και όλων των άλλων κρατών-μελών, χωρών της “ΕΕ” των 27.
Σε κανένα, μα σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν συμβαίνουν αυτά που συνέβησαν στους Τούρκους μεταξύ τους μέσα στην οικογένεια, στην ταινία, ο πατέρας να διώχνει την κόρη από το σπίτι, παιδί ενός κατώτερου θεού, η αδελφή να αγαπάει την αδελφή της μέχρις εκείνο το σημείο που δεν επηρεάζονται τα δικά της... κέρδη ή συμφέροντα, η μάνα να δέχεται κισμέτ τη μοίρα της και το ρόλο της, ένα μέλος της οικογενείας να δέρνεται ανηλεώς και να βασανίζεται από όλα τα άλλα μέλη -ακόμα κι απ' τον αγαπημένο μικραδερφό- να κυνηγιέται μέχρι θανάτου, για το κακούργημα ότι θέλει να ζήσει ελεύθερο, ενώ στο “χαπι εντ” της ταινίας, ο αγροίκος καθόλα και σε πρωτόγονη μορφή, άξεστος τριαντάχρονος θείος, να μπήγει το μαχαίρι στην κοιλιά του πεντάχρονου ανεψιού του, καθώς τον κρατάει στην αγκαλιά η μάνα του (αδελφή του), για την οποία και προορίζονταν η αδελφική δολοφονική μαχαιριά! Και πάλι το αμάρτημα, μια κόρη Γερμανίδα υπήκοος, ατίμασε την οικογένειά της, γιατί θέλει να ζήσει τη δική της ελεύθερη ζωή, έξω από το τουρκοκρατούμενο Βερολίνο! Να πάει σχολείο, να μάθει γράμματα, να σπουδάσει, να πάει, κορίτσι μεταναστευτικής τουρκικής και άκρως μουσουλμανικής οικογένειας όντας, στο πανεπιστήμιο!
Η ταινία, μας γυρίζει πίσω και στα ελληνικά εγκλήματα τιμής του 18ου, 19ου, και πρώτου μισού του 20ου αιώνα, όπου βλέπαμε κάτι παρόμοιο κυρίως στην Κρήτη ή την Μάνη, απολύτως όχι σε τέτοιον άγριο και βάρβαρο βαθμό, πολύ πιο ήπιο και πολύ πιο ανθρώπινο, μας δείχνει καθαρά και ξάστερα, τι θα αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια, με όλον αυτόν τον λαθρομεταναστευτικό συρφετό, στην συντριπτική του πλειοψηφία ισλαμικό, που εισέβαλε ελέω “τρομοκρατών” του Πασόκ (κόμμα, πολιτευτές, βουλευτές), ακρίδα και χολέρα στα ιερά, άγια χώματά μας.
Η ταινία η οποία παίχθηκε και στα πλαίσια του “ΦΚΘ” με ελεύθερη είσοδο στο σινεμά Ολύμπιον, κατ' εξαίρεση πέρα από την Αθήνα (πρωτεύουσα), θα παιχθεί σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες των “27”, σύμφωνα με τον κανονισμό του διαγωνισμού, θα μεταφραστεί σε όλες τις επίσημες γλώσσες -θα μεταγλωττιστεί δηλαδή- και θα την δει (πρέπει), η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι και θα αλλάξουν οποιαδήποτε αυταπάτη τρέφουν για τους “Ευρωπαίους” Τούρκους, τους οποίους κάποιοι γελοίοι και καραγκιόζηδες, δήθεν ηγέτες, σαλτιμπάγκοι αρχηγοί ευρωπαϊκών κρατών, θέλουν να μας τους επιβάλλουν στο εγγύς μέλλον, ντε και καλά “συμπατριώτες” μας.
Ο μυστικιστής-σκοταδιστής, δούλος στις δοξασίες και τα κόμπλεξ του Ασιάτης, ένα με τον Ευρωπαίο δημοκράτη, και ελεύθερο Πολίτη!
Η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να εξευρωπαϊστεί, όσο παραμένει ισλαμική χώρα -θα τα ρίχνει όλα στο θεό, τον Αλλάχ, όπως και στην ταινία “Η Ξένη”- είναι βαθιά, όχι θρησκευόμενη, αλλά θρησκόληπτη και αφιονικά θρησκοαρπαγμένη χώρα -μην ξεχνούμε και την “οσία” κυρία Ερντογάν με την μαντήλα της, τα χαϊμαλιά της, την “κουμπάρα” εκείνου του κόπρου- οι τυραννικά και σαδιστικά “πατριαρχικές” συμπεριφορές μέσα στις οικογένειες, θέλουν πολλούς αιώνες ακόμα για να κάνουν ένα μικρό βηματάκι προς τα εμπρός, και γενικά, σ' αυτήν την, άκρως μεσαιωνική φεουδαρχική χώρα, η δημοκρατία και οι ατομικές ελευθερίες δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, ΠΟΤΕ! Με καμία κυβέρνηση, και με κανένα Σύνταγμα, όσο εξελιγμένο, με... ευρωπαϊκό προσανατολισμό κι αν είναι! Όπερ εστί, η Τουρκία δεν έχει καμιά θέση στην “ΕΕ”, ούτε τώρα, αλλά ούτε και στα επόμενα 500 χρόνια!
"Καλή νύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!..". Μάνος Χατζηδάκης, "Ρεφλέξιονς".
Ο τουρκικός κινηματογράφος, αυτός ο ανεξάρτητος, και όχι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που πάνε κι αγοράζουν τα αθηναϊκά αθλιοκάναλα τα δικά μας, τις τουρκικές σειρές, τροφή για αγρίους και υπανάπτυκτους, στυλ και τύπου σαπουνόπερας Χόλιγουντ, κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, προσωπικά τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πάρα πολύ αξιόλογα τουρκικά έργα, όπως αυτό το τελευταίο “Η Ξένη” -και στην περίοδο των δύο μεγάλων ετησίων “ΦΚΘ”- με την προϋπόθεση πάντα, ουδείς των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σ' αυτές τις παραγωγές ή πρωταγωνιστούν, ζει και εργάζεται μόνιμα, μέσα στην σημερινή Τουρκία.
Μην ξεχνάμε και τις μεγάλες διώξεις που γνώρισαν οι Τούρκοι λόγιοι και καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια από την στρατοκρατούμενη τη μια, και την άλλη ισλαμοκρατούμενη Τουρκία, με το φτηνό και τετριμμένο πρόσχημα ότι αυτοί ήταν αριστεροί, ενώ άλλοι ήταν οι λόγοι, και, αν θα γίνει κάποτε, εκεί, η πολιτιστική και κοινωνική λεγόμενη “επανάσταση”, αυτή θα γίνει, μόνο και μόνο γιατί, αυτός ο κινηματογράφος, ο ανεξάρτητος, θα έχει βάλλει σοβαρά το χεράκι του.
Από τα γυρίσματα εντύπωση και αποτροπή προξένησαν στους θεατές οι σκηνές που γυρίστηκαν σ' εκείνο το πανάθλιο τουρκικό χωριό, όταν ο “πάτερ-Φαμίλιας” επισκέπτεται πετυχημένος ευκατάστατος μετανάστης της Γερμανίας τον γέρο πατέρα του, στο “πατρικό” της γενέτειράς του. Ένα “αχούρι” για ζώα σπίτι, ένα λεωφορείο μεταπολεμικής περιόδου δύο μέτρων στο οποίο επέβαιναν παστές σαρδέλες ένα τσούρμο ταλαίπωρων ανθρώπων, και ένας δρόμος προς το χωριό, που η Ελλάδα σήμερα, δεν έχει ούτε για να πηγαίνουν... οι τσοπάνηδες στις στάνες τους, τα γιδοπρόβατά τους!
Μην χάσετε αυτό το έργο, όπου και να το δείτε να παίζεται, παρατήστε τα όλα, μπείτε αμέσως μέσα στην αίθουσα προβολής, πιθανώς να σας τρομάξει, πιθανώς να σας σοκάρει, και πιθανώς να σας αηδιάσει, σίγουρα όμως, δεν θα σας κουράσει και δεν θα σας απογοητεύσει, ενώ το τέλος του που είναι για γερά στομάχια, θα σβήσει και στον τελευταίο αισιόδοξο από σας, την τελευταία σπίθα αισιοδοξίας που τρέφει μέσα του, ότι κάποια πράγματα, στις μισές κοινωνίες των ανθρώπων του πλανήτη μας, μπορεί σύντομα, ή τα επόμενα 500 χρόνια, να αλλάξουν, να γίνουν πιο ανθρώπινα!
Ο
ι σκηνές είναι συναισθηματικά φορτισμένες φοβερά, ακόμα και για γερμανική παραγωγή, θα φύγετε από την αίθουσα ξετσιμπλιασμένοι στην ιδέα, ότι αυτή η χώρα που λέγεται Τουρκία, μπορεί στο απώτερο μέλλον, έστω, κάποτε, να εκπολιτιστεί, ή... εξευρωπαϊστεί!
Σ
το καλλιτεχνικό μέρος η ταινία έχει πάρα πολύ καλές ερμηνείες, πάρα πολύ καλά εξωτερικά γυρίσματα, άριστη σκηνοθεσία, η πρωταγωνίστρια σε κάποιες σκηνές είναι τέλεια, άψογη, το κλίμα της οικογενείας στην υπόθεση του έργου καθαρά “τούρκικο”, ακόμα και οι φάτσες των ηθοποιών, όπως τις επέλεξε το “καστ”, ασιατικά πεταγμένα προς τα έξω ζυγωματικά, λίγο σχιστά μάτια, μογγολικό σχήμα προσώπου, δεν επιδέχονται καμιά αμφιβολία, πως είναι καθαρά τουρκικές!
Δεν είδαμε τις άλλες ταινίες του διαγωνισμού “Λουξ” της “ΕΕ” για να έχουμε άποψη, αλλά πιστεύουμε πως η ταινία “Η Ξένη” της εξαιρετικά ταλαντούχας Φέο Αλαντάγκ, δεν κέρδισε το πρώτο βραβείο χωρίς προσόντα, και κανείς μέσα στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, δεν της χαρίστηκε, απολύτως, τίποτα!

[Υ.Γ.: Στις φωτογραφίες βλέπετε, άνω την πρωταγωνίστρια της ταινίας στην αφίσα, και κάτω ένα σχιστομάτη γκρίζο λύκο, πως χαμογελάει και χαίρεται, για τον πολιτισμό και την ιστορία της χώρας του].
<Χ>

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ!..

Η χώρα... χρεοκοπεί συνεχώς! Πέρα από τα μυαλά -αυτά τα χρεοκοπημένα που συναντούμε μάστιγα καθημερινώς στην πολιτική- αρχίζουμε να χρεοκοπούμε (λιγοστεύουμε) και σε πρόσωπα, κυρίως στον καλλιτεχνικό τομέα. Η απουσία του Θανάση Βέγγου, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, και δεν θα ήταν υπερβολή αυτή τη στιγμή, να χαρακτηριστεί και ως Εθνική απώλεια. Γιατί τέτοια είναι.
Ο
Ζαμπέτας ήθελε να τον δει μονάχα, για να σπάσει η γρουσουζιά!.. Ο Κατσουρίδης τον παρότρυνε να πάρει τ' όπλο του (1972, Α' βραβείο ανδρικού ρόλου “ΦΚΘ”), και τον ρωτούσε τι έκανε στον Πόλεμο; Και ο Βούλγαρης, σε μια προφητική εμφάνισή του πριν από κάνα-δυο χρόνια, του φώναξε σιωπηρά “Θανάση... Ψυχή Βαθιά” (η εμφάνισή του ήταν και “το τελευταίο αντίο”).
Όλοι τον ήθελαν για πρωταγωνιστή, συμπρωταγωνιστή, κι αυτός φιλότιμα και υπομονετικά, πειθαρχικά, “έτρεχε” σε όλους. Μέχρι που το τρέξιμό του αυτό, έγινε το σήμα κατατεθέν στο στόμα και του πιο τελευταίου Έλληνα πολίτη, ο οποίος προσπαθούσε χωρίς ανάσα να βγάλει τον άρτον τον επιούσιον, αυτού και της οικογενείας του, αλλά δεν τα κατάφερνε.

Ο Θανάσης Βέγγος για πάνω από μισό αιώνα, ήταν το καμάρι όλων μας στη μεγάλη οθόνη (και στη μικρή), αλλά και ο άνθρωπος-ηθοποιός, ο οποίος μας χάριζε γέλιο, ακόμα και στην πιο δραματική σκηνή των έργων του, στην πιο δραματική γκριμάτσα! Κι' αυτό γιατί, τον είχαμε συνδέσει με την κωμωδία, το γέλιο, το αστείο, την γκάφα. Σε πείσμα όλων όμως, ο Θανάσης δεν ήταν τέτοιος. Δεν ήταν μόνο για κωμικούς, και σαχλούς κάποιες φορές, ρόλους.

Ο Θανάσης Βέγγος πάνω απ' όλα, ήταν ηθοποιός. Αυτό που λέμε γεννημένος ηθοποιός. Αν και η ανακάλυψή του έγινε τυχαία, όπως περίπου με τους περισσότερους μεγάλους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο -οι τέχνες δεν διδάσκονται, είναι έμφυτες στα γονίδιά μας- το ρεπερτόριό του δεν ήταν αντάξιό του, και σ' αυτό φταίνε οι άλλοι δημιουργοί, οι σκηνοθέτες, οι οποίοι πάντοτε τον ήθελαν για την εύκολη λύση, και δεν του εμπιστεύθηκαν όσο έπρεπε, άλλους κλασικούς, ή δραματικούς, διάφορους ρόλους.

Μόνον το "Πάρε το όπλο σου", "Τι έκανες στον Πόλεμο;" (και τα δυο Σκηνοθεσία-σενάριο Κατσουρίδη), και κάποια μετρημένα άλλα κινηματογραφικά έργα, ξέφυγαν πεισματικά από τα στάνταρ που τον υποχρέωναν οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες να παίξει. Και σ' αυτά ο Βέγγος, όσοι τον θυμόμαστε στις πρεμιέρες (1971-72), κατέπληξε τους πάντες, άλλαζε εκ βάθρων τα κλισαρισμένα σκηνικά που τον ξέραμε, έβαζε νέες υπογραφές, και έκανε πάρα πολλούς από εμάς να αναρωτηθούμε φωναχτά: “Καλά, ρε παιδιά, ... Αυτός ο Βέγγος, που ήταν τόσα χρόνια;”.

Αλλά και πάλι ο Βέγγος, ο μεγαλύτερος δραματικός ηθοποιός που έβγαλε η χώρα μας πλάι στους, επίσης πάρα πολύ μεγάλους Βεάκη, Μακρή, Νέζερ, Παξινού, δεν κατάφερε να κάνει τη μετάλλαξη, συνέχισε στην ψυχοφθόρα εκείνη παραγωγή των γνωστών ταινιών που τον χαρακτήριζαν -κάποιες ήταν και πάρα πολύ χαμηλού επιπέδου για το μπόι του- δεν έπαιξε ποτέ, αν δεν μας απατά η μνήμα μας, κλασικό δράμα ή κλασικό θέατρο, αυτός ο κατ' εξοχήν δραματικός ηθοποιός, και στέρησε στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου να τον κατατάξει, ως τον μέγιστο δραματικό ηθοποιό μας, εάν τον βλέπαμε σε πολλούς τέτοιους ρόλους, και όχι σε έναν-δύο, που περιστασιακά τον είδαμε μονάχα.

Ένα άλλο κακότυχο που είχε ο Βέγγος στην εποχή του, ήταν ότι γεννήθηκε σε λάθος χώρα. Για τα κινηματογραφικά πλαίσια πάντα. Εάν ευτύχιζε να ζήσει ή να γεννηθεί στο Χόλιγουντ, στην κινηματγραφική Γαλλία του 1950-1960, ή στην “τσινετσιτά” της Ιταλίας της ίδιας εποχής, τον άστρο του να έλουζε σήμερα όλη την υφήλιο με φως, και το όνομά του θα ήταν καταγεγραμμένο στα κατάστιχα των ιερών τεράτων της 7ης τέχνης, όλου του υπαρκτού και νοητού μας κόσμου.

Θα πούμε ευθαρσώς ότι “τον έχασε το παγκόσμιο κινηματογραφικό θεατρικό στερέωμα, και τον κέρδισε ζηλότυπα η Ελλάδα”.

Σ' αυτό όμως, για να μην αδικήσουμε και πάρα πολύ τα πράγματα, κάποιο πρωταρχικό ρόλο, πρέπει να έπαιξε και ο ίδιος. Ο οποίος γνήσιος Έλληνας, αρνήθηκε να μετακινηθεί αλλού, παρότι είμαστε σίγουροι, ο Βέγγος είχε τέτοιες προτάσεις. Προτίμησε λοιπόν, και ο ίδιος, με μια απλή λέξη, φτωχικά, αλλά ελληνικά.

Η μετακίνηση πολλών καταξιωμένων καλλιτεχνών μας στην αλλοδαπή, δεν ήταν και σίγουρο ότι αυτό θα απέβαινε προς όφελός τους, ή προς όφελος της τέχνης τους. Να θυμηθούμε και την περίπτωση Μ. Χατζηδάκη, ο οποίος μετά από μια 8χρονή αντιπαραγωγική και αντικαλλιτεχνική παρουσία που είχε στην Αμερική, πήρε των ομματιών του και γύρισε στην Ελλάδα, έκτοτε, δεν ήθελε ούτε καν να ακούσει για Αμερική, ή για Ηνωμένες Πολιτείες., Χόλιγουντ και άλλα φαιδρά.

Να τι έγραψαν/είπαν, το “ΦΚΘ”, και ο καταξιωμένος, πολλά ταλαντούχος Έλληνας σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός, για την απώλεια του Θανάση Βέγγου:

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά του για το θάνατο του ηθοποιού Θανάση Βέγγου.

Ηθοποιός αυτοδίδακτος, εμπειρικός, ο Θανάσης Βέγγος, ενσάρκωσε με το ξεχωριστό του πηγαίο ταλέντο, έναν αυθεντικό λαϊκό κινηματογραφικό ήρωα, που συγκίνησε, αγαπήθηκε, ταυτίστηκε με τα βιώματα και τα όνειρα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Στην οικογένειά του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Θεόδωρος Μαραγκός: Είχα την τύχη, και ήταν μεγάλη τιμή για μένα να συνεργαστώ στα πρώτα μου βήματα, στον λεγόμενο εμπορικό κινηματογράφο, με τον σπουδαίο Ελληνικό ηθοποιό, τον φίλο μου τον Θανάση Βέγγο. Είχαμε πολύ ωραία συνεργασία και χάριν της ευφυίας του, της μεγάλης του γνώσης, αλλά και της μεγάλης του καρδιάς, έμαθα πολλά. Ο Θανάσης Βέγγος, θα παραμείνει ένα ζωντανό κομμάτι του πολιτισμού μας.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΒΟΥΖΑ (1978)
http://www.youtube.com/user/MaragosFilms#p/u/12/lVL6ozExsQE

ΘΑΝΑΣΗ ΣΦΙΞΕ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ (1979)
http://www.youtube.com/user/MaragosFilms#p/u/3/mfBjFsc5a88


[
Υ.Γ. <Χ.Δ.>: Είναι θλιβερό όσο και αξέστως γελοίο, κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος από αυτούς τους καταξιωμένους και ταλαντούχους καλλιτέχνες μας, να τρέχουν τα κομμουνιστικά κόμματα και οι αριστερές παραφυάδες τους αυτοκόλλητα, να σκυλεύουν στη μνήμη τους, και να διεκδικούν ζηλότυπα και αυταρχικά, μονοπώλιο, τα πολιτικά τους δικαιώματα ή φρονήματα. Χωρίς να ξέρουν οι αχρείοι ότι οι Τέχνες και τα Γράμματα, αυτοί που τα υπηρετούν, δεν έχουν κομματικές και πολιτικές ταυτότητες, ετικέτες-ρετσινιές, γιατί απλούστατα, οι Τέχνες και τα Γράμματα, είναι πανανθρώπινα, δημιουργούνται και καλλιεργούνται από τους ΠΑΝΤΕΣ, και απευθύνονται στους ΠΑΝΤΕΣ.

Να φανταστεί κανείς ακόμα, ότι η λέξη κομμουνιστής ή αριστερός, είναι συνηφασμένη και με τον αμόρφωτο, τον αδαή τον αγράμματο, τον αστοιχείωτο ή τον κολλυβογράμματο, όπως κολλυβογράμματοι είναι ΟΛΟΙ τους.

Ή τέτοιοι θα είναι οι κομμουνιστές, ή καλλιτέχνες, Μέση οδός και μέσος χαρακτηρισμός γι' αυτούς, δεν υπάρχει.

Αλλά όπως έχουν πει και πάρα πολλοί συνάδελφοί τους, χλευάζοντας και κοροϊδεύοντας σαφώς, αυτές τις κομμουστοαριστερές θέσεις τους και αηδίες, "στην Ελλάδα οι αριστεροί και κομμουνιστές καλλιτέχνες, είναι ΟΛΟΙ με τσέπες δεξιές".

Αυτά, γιατί, ακόμα ζεστός στο νεκροκρέβατό του είναι ο Θανάσης Βέγγος, και τα κουμμούνια στις διάφορες ιστοσελίδες και εφημερίδες, μας πρήξανε τα ούμπαλα με τους αριστερούς αγώνες και πολέμους, που διεξήγαγε ο Βέγγος, στα μέτωπα, στα πεζοδρόμια, στις αλάνες και τις πλατείες!..].