Η... “ΛΟΥΞ” ΤΑΙΝΙΑ (“Η ΞΕΝΗ”), ΣΤΟ “ΟΛΥΜΠΙΟΝ”

.

"Καλή νύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!..". Μάνος Χατζηδάκης, "Ρεφλέξιονς".

Την βραβευμένη ταινία με το βραβείο “Λουξ” της “ΕΕ”, τουρκο-γερμανικής παραγωγής (η Τουρκία θεωρείται και παραδοσιακή σύμμαχος της Γερμανίας, σ' αυτό οφείλεται η ουδετερότητά της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι η μόνη “μισο-ευρωπαϊκή” χώρα που δεν ενεπλάκη) παρακολούθησε άφωνο και καθηλωμένο, κυριολεκτικά στη θέση του, το σχετικά καλό κινηματογραφόφιλο κοινό που την είδε χθες Παρασκευή, και προβληματίστηκε σοβαρά, κατά πόσον αυτή η καθαρά “μεσαιωνική χώρα”, η απολίτιστη και η αγρίως βάρβαρη στην ουσία, μπορεί να προσβλέπει στην “ΕΕ”, την είσοδό της, τον ανύπαρκτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.
Η ταινία της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Τουρκία και το Βερολίνο -και η οποία σίγουρα δεν χρηματοδοτήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, της Τουρκίας δηλαδή, όπως για παράδειγμα οι ταινίες που αγοράζουν τα αθλιοκάναλα τα ελληνικά ΑΝΤ1 και Αλτερ, κατέδειξε φανερά και καθαρά το χάσμα που υπάρχει μεταξύ του γερμανικού λαού και του τουρκικού, αλλά και μεταξύ του τουρκικού, και όλων των άλλων κρατών-μελών, χωρών της “ΕΕ” των 27.
Σε κανένα, μα σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος δεν συμβαίνουν αυτά που συνέβησαν στους Τούρκους μεταξύ τους μέσα στην οικογένεια, στην ταινία, ο πατέρας να διώχνει την κόρη από το σπίτι, παιδί ενός κατώτερου θεού, η αδελφή να αγαπάει την αδελφή της μέχρις εκείνο το σημείο που δεν επηρεάζονται τα δικά της... κέρδη ή συμφέροντα, η μάνα να δέχεται κισμέτ τη μοίρα της και το ρόλο της, ένα μέλος της οικογενείας να δέρνεται ανηλεώς και να βασανίζεται από όλα τα άλλα μέλη -ακόμα κι απ' τον αγαπημένο μικραδερφό- να κυνηγιέται μέχρι θανάτου, για το κακούργημα ότι θέλει να ζήσει ελεύθερο, ενώ στο “χαπι εντ” της ταινίας, ο αγροίκος καθόλα και σε πρωτόγονη μορφή, άξεστος τριαντάχρονος θείος, να μπήγει το μαχαίρι στην κοιλιά του πεντάχρονου ανεψιού του, καθώς τον κρατάει στην αγκαλιά η μάνα του (αδελφή του), για την οποία και προορίζονταν η αδελφική δολοφονική μαχαιριά! Και πάλι το αμάρτημα, μια κόρη Γερμανίδα υπήκοος, ατίμασε την οικογένειά της, γιατί θέλει να ζήσει τη δική της ελεύθερη ζωή, έξω από το τουρκοκρατούμενο Βερολίνο! Να πάει σχολείο, να μάθει γράμματα, να σπουδάσει, να πάει, κορίτσι μεταναστευτικής τουρκικής και άκρως μουσουλμανικής οικογένειας όντας, στο πανεπιστήμιο!
Η ταινία, μας γυρίζει πίσω και στα ελληνικά εγκλήματα τιμής του 18ου, 19ου, και πρώτου μισού του 20ου αιώνα, όπου βλέπαμε κάτι παρόμοιο κυρίως στην Κρήτη ή την Μάνη, απολύτως όχι σε τέτοιον άγριο και βάρβαρο βαθμό, πολύ πιο ήπιο και πολύ πιο ανθρώπινο, μας δείχνει καθαρά και ξάστερα, τι θα αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια, με όλον αυτόν τον λαθρομεταναστευτικό συρφετό, στην συντριπτική του πλειοψηφία ισλαμικό, που εισέβαλε ελέω “τρομοκρατών” του Πασόκ (κόμμα, πολιτευτές, βουλευτές), ακρίδα και χολέρα στα ιερά, άγια χώματά μας.
Η ταινία η οποία παίχθηκε και στα πλαίσια του “ΦΚΘ” με ελεύθερη είσοδο στο σινεμά Ολύμπιον, κατ' εξαίρεση πέρα από την Αθήνα (πρωτεύουσα), θα παιχθεί σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες των “27”, σύμφωνα με τον κανονισμό του διαγωνισμού, θα μεταφραστεί σε όλες τις επίσημες γλώσσες -θα μεταγλωττιστεί δηλαδή- και θα την δει (πρέπει), η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι και θα αλλάξουν οποιαδήποτε αυταπάτη τρέφουν για τους “Ευρωπαίους” Τούρκους, τους οποίους κάποιοι γελοίοι και καραγκιόζηδες, δήθεν ηγέτες, σαλτιμπάγκοι αρχηγοί ευρωπαϊκών κρατών, θέλουν να μας τους επιβάλλουν στο εγγύς μέλλον, ντε και καλά “συμπατριώτες” μας.
Ο μυστικιστής-σκοταδιστής, δούλος στις δοξασίες και τα κόμπλεξ του Ασιάτης, ένα με τον Ευρωπαίο δημοκράτη, και ελεύθερο Πολίτη!
Η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να εξευρωπαϊστεί, όσο παραμένει ισλαμική χώρα -θα τα ρίχνει όλα στο θεό, τον Αλλάχ, όπως και στην ταινία “Η Ξένη”- είναι βαθιά, όχι θρησκευόμενη, αλλά θρησκόληπτη και αφιονικά θρησκοαρπαγμένη χώρα -μην ξεχνούμε και την “οσία” κυρία Ερντογάν με την μαντήλα της, τα χαϊμαλιά της, την “κουμπάρα” εκείνου του κόπρου- οι τυραννικά και σαδιστικά “πατριαρχικές” συμπεριφορές μέσα στις οικογένειες, θέλουν πολλούς αιώνες ακόμα για να κάνουν ένα μικρό βηματάκι προς τα εμπρός, και γενικά, σ' αυτήν την, άκρως μεσαιωνική φεουδαρχική χώρα, η δημοκρατία και οι ατομικές ελευθερίες δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, ΠΟΤΕ! Με καμία κυβέρνηση, και με κανένα Σύνταγμα, όσο εξελιγμένο, με... ευρωπαϊκό προσανατολισμό κι αν είναι! Όπερ εστί, η Τουρκία δεν έχει καμιά θέση στην “ΕΕ”, ούτε τώρα, αλλά ούτε και στα επόμενα 500 χρόνια!
"Καλή νύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!..". Μάνος Χατζηδάκης, "Ρεφλέξιονς".
Ο τουρκικός κινηματογράφος, αυτός ο ανεξάρτητος, και όχι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που πάνε κι αγοράζουν τα αθηναϊκά αθλιοκάναλα τα δικά μας, τις τουρκικές σειρές, τροφή για αγρίους και υπανάπτυκτους, στυλ και τύπου σαπουνόπερας Χόλιγουντ, κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, προσωπικά τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πάρα πολύ αξιόλογα τουρκικά έργα, όπως αυτό το τελευταίο “Η Ξένη” -και στην περίοδο των δύο μεγάλων ετησίων “ΦΚΘ”- με την προϋπόθεση πάντα, ουδείς των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σ' αυτές τις παραγωγές ή πρωταγωνιστούν, ζει και εργάζεται μόνιμα, μέσα στην σημερινή Τουρκία.
Μην ξεχνάμε και τις μεγάλες διώξεις που γνώρισαν οι Τούρκοι λόγιοι και καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια από την στρατοκρατούμενη τη μια, και την άλλη ισλαμοκρατούμενη Τουρκία, με το φτηνό και τετριμμένο πρόσχημα ότι αυτοί ήταν αριστεροί, ενώ άλλοι ήταν οι λόγοι, και, αν θα γίνει κάποτε, εκεί, η πολιτιστική και κοινωνική λεγόμενη “επανάσταση”, αυτή θα γίνει, μόνο και μόνο γιατί, αυτός ο κινηματογράφος, ο ανεξάρτητος, θα έχει βάλλει σοβαρά το χεράκι του.
Από τα γυρίσματα εντύπωση και αποτροπή προξένησαν στους θεατές οι σκηνές που γυρίστηκαν σ' εκείνο το πανάθλιο τουρκικό χωριό, όταν ο “πάτερ-Φαμίλιας” επισκέπτεται πετυχημένος ευκατάστατος μετανάστης της Γερμανίας τον γέρο πατέρα του, στο “πατρικό” της γενέτειράς του. Ένα “αχούρι” για ζώα σπίτι, ένα λεωφορείο μεταπολεμικής περιόδου δύο μέτρων στο οποίο επέβαιναν παστές σαρδέλες ένα τσούρμο ταλαίπωρων ανθρώπων, και ένας δρόμος προς το χωριό, που η Ελλάδα σήμερα, δεν έχει ούτε για να πηγαίνουν... οι τσοπάνηδες στις στάνες τους, τα γιδοπρόβατά τους!
Μην χάσετε αυτό το έργο, όπου και να το δείτε να παίζεται, παρατήστε τα όλα, μπείτε αμέσως μέσα στην αίθουσα προβολής, πιθανώς να σας τρομάξει, πιθανώς να σας σοκάρει, και πιθανώς να σας αηδιάσει, σίγουρα όμως, δεν θα σας κουράσει και δεν θα σας απογοητεύσει, ενώ το τέλος του που είναι για γερά στομάχια, θα σβήσει και στον τελευταίο αισιόδοξο από σας, την τελευταία σπίθα αισιοδοξίας που τρέφει μέσα του, ότι κάποια πράγματα, στις μισές κοινωνίες των ανθρώπων του πλανήτη μας, μπορεί σύντομα, ή τα επόμενα 500 χρόνια, να αλλάξουν, να γίνουν πιο ανθρώπινα!
Οι σκηνές είναι συναισθηματικά φορτισμένες φοβερά, ακόμα και για γερμανική παραγωγή, θα φύγετε από την αίθουσα ξετσιμπλιασμένοι στην ιδέα, ότι αυτή η χώρα που λέγεται Τουρκία, μπορεί στο απώτερο μέλλον, έστω, κάποτε, να εκπολιτιστεί, ή... εξευρωπαϊστεί!
Στο καλλιτεχνικό μέρος η ταινία έχει πάρα πολύ καλές ερμηνείες, πάρα πολύ καλά εξωτερικά γυρίσματα, άριστη σκηνοθεσία, η πρωταγωνίστρια σε κάποιες σκηνές είναι τέλεια, άψογη, το κλίμα της οικογενείας στην υπόθεση του έργου καθαρά “τούρκικο”, ακόμα και οι φάτσες των ηθοποιών, όπως τις επέλεξε το “καστ”, ασιατικά πεταγμένα προς τα έξω ζυγωματικά, λίγο σχιστά μάτια, μογγολικό σχήμα προσώπου, δεν επιδέχονται καμιά αμφιβολία, πως είναι καθαρά τουρκικές!
Δεν είδαμε τις άλλες ταινίες του διαγωνισμού “Λουξ” της “ΕΕ” για να έχουμε άποψη, αλλά πιστεύουμε πως η ταινία “Η Ξένη” της εξαιρετικά ταλαντούχας Φέο Αλαντάγκ, δεν κέρδισε το πρώτο βραβείο χωρίς προσόντα, και κανείς μέσα στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, δεν της χαρίστηκε, απολύτως, τίποτα!

[Υ.Γ.: Στις φωτογραφίες βλέπετε, άνω την πρωταγωνίστρια της ταινίας στην αφίσα, και κάτω ένα σχιστομάτη γκρίζο λύκο, πως χαμογελάει και χαίρεται, για τον πολιτισμό και την ιστορία της χώρας του].
<Χ>