ΑΝΤΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΏΣΣΑ... ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ... ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΥΛΑ ΔΟΥΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ, ΣΟΥ ΣΚΆΒΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΏΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΩΣ, ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΌΠΡΕΠΟ... ΤΑΦΟ ΣΟΥ!

Η Θεσσαλονίκη της... μ-Ουνέσκο.

Έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές (και δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε), η Ελληνική γλώσσα συστηματικά και ανελέητα δολοφονείτε -καλύτερα, καταργείται- με την ευλογίες και τις πλάτες αυτού του ανελέητου και σαχλού, μέχρις εμετικής αηδίας κράτους της... Κουφαηδώνη (δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν μυρίζει τίποτα, αν χάσει και όσφρηση, αφή, γίνεται ένα χορτοειδές κατάπλασμα), η οποία ετοιμάζεται να εισαγάγει τα αρλουμποφράγκικα (αγγλικά), ακόμα και στα νηπιαγωγεία! Τη στιγμή μάλιστα, που το μέλλον της εκμαθήσεως των γλωσσών διαγράφεται δυσοίονο, με μια καρφίτσα στο πέτο μας στην οποία θα μιλούμε τη γλώσσα μας, και ο ξένος συνομιλητής μας θα μας απαντάει με πλήρη κατανόηση στη γλώσσα του και αντίστροφα. Ένα τσιπάκι, στο μέγεθος καρφίτσας (κονκάρδας) στο πέτο του σακακιού μας, ή του επανωφοριού μας! Εννοείται πως η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, για να έχει κανείς την ελληνική ιθαγένεια, πρέπει να είναι καθαρώς ελληνική. Αλλά και η “ιθαγένεια”, σ’ αυτό το άθλιο συνονθύλευμα που τείνει να καταστεί η Ελλάς, θα σβήσει από το ελληνικό λεξικό, θα γίνει όπως επιθυμεί η “μ-Ουνέσκο”, ένας βρωμο-Οργανισμός, ο οποίος κανείς δεν ξέρει από που κρατάει η σκούφια του, και ποιοι στ’ αλήθεια είναι οι ηγήτορές του. Αναφέραμε την μ-Ουνέσκο επίτηδες, θα το δείτε παρακάτω.
[Σ.σ.: Όλη αυτή η λοβιτούρα με την μ-Ουνέσκο, δεν είναι παρά ένα μαύρο και αισχρό εμπόριο μνημείων ανά τον κόσμο, αφού μετά τον χαρακτηρισμό τους ως προστάτιδα αυτήν, σβήνει οριστικά η ταυτότητα και ο κάτοχος του μνημείου.
Τελευταίο ξεπούλημα της Ελλάδος στην βρωμο μ-Ουνέσκο, οι “Φίλιπποι” του Φιλίππου (ΙΙ) Αμύντα].

Σήμερα έχουμε στα χέρια μας δύο κείμενα αισχρά ως προς την Ελληνική γλώσσα  (δημοσιογραφικά, παρακαλώ), και μία βαρύγδουπη, καθόλα ύποπτη πρόβλεψη για το μέλλον της Θεσσαλονίκης -που πρέπει να θορυβήσει τόσο το (ανύπαρκτο) υπουργείο Εξωτερικών του αγαθιάρη, άκρως επικίνδυνου Δένδια, όσο και αυτό το άλλο (ανύπαρκτο, επίσης) της Εθνικής Αμύνης- από την μ-Ουνέσκο.

Τα κείμενα είναι:

1ον.  
Δημοσίευση: 12/06/2020 - 15:21
Ουνέσκο - Έρευνα: Πώς θα είναι η Θεσσαλονίκη το 2040;
Τα 4 πιθανά σενάρια

Αν δείτε πουθενά στις φωτογραφίες Ελληνική
 γλώσσα και γραφή, να μας... χέστε.

«Όταν φυσούν οι άνεμοι, οι έξυπνοι χτίζουν ανεμόμυλους», σκέφτεται κατεβαίνοντας από τον συρμό του Μετρό Θεσσαλονίκης η Αμίνα, πρόσφυγας και startupper, η οποία ζει εν έτει 2040 στην πόλη, έχοντας χτίσει τους δικούς της «ανεμόμυλους» για να επιβιώσει και ν' αναπτυχθεί τόσο μακριά από την πατρίδα της. Πώς είναι η Θεσσαλονίκη στην οποία ζει η Αμίνα σε 20 χρόνια από σήμερα; Ποιες ευκαιρίες προσφέρει η πόλη σε ανθρώπους όπως εκείνη; Είναι άραγε μια «πόλη ευκαιριών για όλους», για όλους εκτός από τους αδύναμους, στην οποία μία και μόνο εταιρεία, επενδύοντας σημαντικά κεφάλαια σε κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια, έχει εξελιχθεί σε ανεπίσημη «πατρόνα»;Είναι μήπως μια πόλη ευκαιριών, πραγματικά για όλες και όλους, στην οποία μια πλατφόρμα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης βασισμένη στο blockchain, δημιουργεί ένα ανοιχτό περιβάλλον, που δίνει σε ανθρώπους όπως η Αμίνα τη δυνατότητα να εφαρμόσουν πρωτοποριακές ιδέες, συγκεντρώνοντας κεφάλαια μέσω crowdfunding;
Ή έχει αντίθετα εξελιχθεί σε μια πόλη, που βασίζεται στην αντι-οικονομία, στη γκρίζα και μαύρη αγορά, μέσω και πάλι των τεχνολογιών blockchain, μια πόλη στην οποία έχει οικοδομηθεί μια ομοιογενής τοπική φυλή ανθρώπων κι όπου όσοι ξεχωρίζουν από το πλήθος δεν έχουν ευκαιρίες να δουν τα όνειρά τους να γίνονται πράξη;
Μήπως είναι μια πόλη όπου μια ιδιωτική εταιρεία ελέγχει το σύνολο των υδάτινων πόρων και μια άλλη, πανίσχυρη βιομηχανία μολύνει τα νερά και την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι στο Μετρό να φορούν αναπνευστικές μάσκες και να εγκαταλείπουν σπάνια την πολυτέλεια και προστασία των αυτο-οδηγούμενων αυτοκινήτων τους;
Πώς μπορεί να εξελιχθεί η Θεσσαλονίκη σε δύο δεκαετίες από σήμερα, σε έναν αιώνα ραγδαίων αλλαγών, με θεμελιώδεις αβεβαιότητες στρατηγικής σημασίας σε ατομικό, επιχειρηματικό και εθνικό επίπεδο; Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου "Airthings", που χρηματοδοτείται από το Interreg, ερευνητική ομάδα ανέπτυξε τέσσερα διαφορετικά σενάρια για το 2040, με πιθανά μέλλοντα για πέντε βαλκανικές πόλεις: τις Θεσσαλονίκη, Λευκωσία, Σκόπια, Σόφια και Τίρανα. Η δράση υλοποιήθηκε από την Έδρα UNESCO για την Έρευνα για το Μέλλον, η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, στο Δίκτυο ΠΡΑΞΗ, μονάδα του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) και την εταιρεία EMETRIS AE.

Αν δείτε πουθενά στις φωτογραφίες Ελληνική
 γλώσσα και γραφή, να μας... χέστε.

Σενάριο 1
Τα πιθανά μέλλοντα και η «μαύρη τρύπα» της στρατηγικής
Μπορούμε όμως να γνωρίζουμε πραγματικά οτιδήποτε για το μέλλον; «Όχι, δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε οτιδήποτε για το μέλλον με την πραγματική έννοια της λέξης, αλλά μπορούμε να διερευνήσουμε πιθανά μέλλοντα και να προετοιμαστούμε για ό,τι μπορεί να συμβεί, διερευνώντας πιθανά σενάρια και τις συνέπειές τους, καθώς ειδικά σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητες όπως η σημερινή, τέτοιες ασκήσεις είναι σημαντικότερες από ποτέ» εξηγεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επικεφαλής της Εδρας της UNESCO για την Έρευνα του Μέλλοντος, Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος.
Επικαλούμενος τους Uotila, Melkas και Harmaakorpi, διευκρινίζει ότι ενώ είναι σχετικά εύκολο να προετοιμαστεί κάποιος για τις βραχυπρόθεσμες, θεωρούμενες ως "γραμμικές" αλλαγές, οι μακροπρόθεσμες κοινωνικές αλλαγές και οι επιπτώσεις της εκθετικής τεχνολογικής αλλαγής είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν και θεωρούνται ως η «μαύρη τρύπα» της στρατηγικής. Γι' αυτό, προσθέτει, απαιτείται η θέσπιση μακροπρόθεσμων στρατηγικών, που θα μπορούν να ανταποκρίνονται σε εναλλακτικές μελλοντικές εξελίξεις.

Αν δείτε πουθενά στις φωτογραφίες Ελληνική
 γλώσσα και γραφή, να μας... χέστε.

Σενάριο 2
Πώς μπορούν να αξιοποιήσουν οι πόλεις τα σενάρια
Κατά τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο, στις μεγα-τάσεις της εποχής μας, όπως η κλιματική αλλαγή, οι μετακινήσεις πληθυσμών και η επίδραση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα, ο ρόλος των πόλεων είναι κομβικός, καθώς λόγω του χαρακτήρα τους αντιλαμβάνονται πολύ ταχύτερα -σε σχέση με τις κεντρικές κυβερνήσεις και τα κράτη- τις αλλαγές στην πράξη.
«Μια πόλη μπορεί να αξιοποιήσει τα εργαλεία των σεναρίων και της προοπτικής διερεύνησης (foresight) με δύο διαφορετικούς τρόπους: ο ένας είναι η επεξεργασία σχεδίου για την επόμενη δεκαετία, τόσο σε ό,τι αφορά τη δημιουργία υποδομών και το μοντέλο της ανάπτυξης, όσο και παρεμβάσεις και δράσεις, που δεν απαιτούν χρήματα για να υλοποιηθούν. Ο δεύτερος είναι πιο άμεσος. Καταρτίζοντας σενάρια με διαφορετικές εκδοχές για το μέλλον, δημιουργείται ένας τρόπος σκέψης που δεν είναι μονότονος και μονολιθικός, υποσυνείδητα αλλάζει ο τρόπος που σκεφτόμαστε και λειτουργούμε σήμερα και αυτό είναι χρήσιμο, γιατί μπορεί να δημιουργήσει καλύτερη προοπτική για το μέλλον» λέει.

Αν δείτε πουθενά στις φωτογραφίες Ελληνική
 γλώσσα και γραφή, να μας... χέστε.

Σενάριο 3
Τέσσερα ...δέντρα για τέσσερα σενάρια
Με αυτό το σκεπτικό, η ερευνητική ομάδα ανέπτυξε τέσσερα εναλλακτικά σενάρια για κάθε πόλη, τα οποία έχουν ήδη παραδοθεί στον δήμο Θεσσαλονίκης και λαμβάνουν υπόψη δύο σημαντικές αβεβαιότητες: η μία έχει να κάνει με το κατά πόσο οι κοινωνίες θα είναι ανοιχτές ή κλειστές (χωρίς αποκλεισμούς ή με αποκλεισμούς πληθυσμιακών ομάδων) και κατά πόσο η οικονομία θα μετασχηματιστεί, με τη δημιουργία νέων οικονομικών μοντέλων ή θα παραμείνει προσηλωμένη στις αρχές της παραδοσιακής επιχειρηματικότητας.
Στη βάση αυτή, ετοιμάστηκαν τέσσερα εναλλακτικά σενάρια για το 2040, τα οποία φέρουν τα ονόματα ισάριθμων δέντρων: το πρώτο ονομάζεται "πεύκο" (γιγάντια ανάπτυξη, βαθιές ρίζες, αλλά κλαδιά ευάλωτα στη θραύση από ανέμους αλλαγής), το δεύτερο "μπαμπού" (πολλές, εύκαμπτες μονάδες, που συνδέονται με επιθετικές, "διερευνητικές" ρίζες), το τρίτο "βελανιδιά" (βαθιά, εκταταμένη ρίζα, ευάλωτη σε θραύσεις από ανέμους αλλαγής) και το τέταρτο "φοινικιά" (ρηχές ρίζες, αλλά λυγίζει και ανταποκρίνεται στους ανέμους της αλλαγής)...
 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το πρακτορείο που αναπαράγει αβανταδόρικα όλες αυτές ανατριχιαστικές και υποβολιμαίες προβλέψεις είναι το εθνικό μας ελληνοτούρικο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και η "Αμίνα το Παρτάλι" μάλλον, η μελοντική προϊσταμένισσά του!

Υπάρχουν και έξι σχόλια αναγνωστών στη συνέχεια, εκ των οποίων παραθέτω μόνον το ένα, κι αυτό διορθωμένο γιατί ο συντάκτης του παραπέμπει σε αρναούτη ή τούρκο, από αυτούς που δήθεν δημοκρατικά και ελεύθερα οι σκατο-εφημερίδες μας, επιτρέπουν να γράφουν ότι είδους μπούρδα και ανοησία, παράγει η ελληνική αγραμματοσύνη τους! 
Γράφει, λοιπόν, ο αναγνώστης: 
“Ακόμα αμφισβητείτε όλοι σας ότι τα ΜΜΕ και οι διεθνοφιλελεδες έχουν πουλήσει την Ελλάδα; Ακόμα δεν έχετε καταλάβει ότι τα παιδιά σας θα είναι οι καταδιωκόμενοι; Οι ίδιοι είναι, εδώ και 2000 χρόνια. Προσπαθούνε να τα ξεπουλήσουν, ΌΛΑ!...”.  
Και, όλως παραδόξως, όλα αυτά τα... καλά νέα, τα μαθαίνουμε από τον Σκάι! Π.χ., πότε  κοιμάται ο Ερντογάν, πότε ξυπνάει; Πότε πέρδεται ή αγκαλιάζει τη μαϊμού (Φατμέ). Και πότε εξαπολύει τους κεραυνούς του... στην Ελλάδα!.. Όλα από τον “Σκάι”! Το επίσημο τουρκικό κανάλι και εφημερίδα στην χώρα μας, τον οποίο βλέπουν και διαβάζουν με περισσή ευλάβεια και προσήλωση, όλα τα γιουσουφάκια και οι λάτρεις της ισλαμοελληνικής... φιλίας!

*/* 

 2ον.
Το δεύτερο είναι ένα ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ που πήραμε από το ΜΜΘ. Ένας αμάραντος κήπος από αρλουμποφράγκικες αηδίες, στο οποίο πέραν των άλλων, θαυμάσαμε -ειλικρινά- και την μαζοχιστική υπομονή του συντάκτη του, να αλλάζει το πληκτρολόηιο του κειμένου του, μια στα ελληνικά και μια στα βαρβαρο-εγγλέζικα! 
Ότι είναι με χρώμα κόκκινο στις λέξεις και φράσεις του παρακάτω του Δ.Τ. του ΜΜΘ, είναι όπως στο γυμνάσιο οι καθηγητές μας, μας γέμιζαν τα γραπτά με "κοκκινίλες" στις ανοησίες που γράφαμε!


Levante Jazz Festival - A music bridge between Italy and Greece
 
Online μεταδόσεις από τις 21, 23, 25, 27 και 29 Ιουνίου 2020
στο κανάλι του ΟΜΜΘ. και από τις 5/7, 19/7, 2/8, 16/8, 30/8 μέχρι τις 10/9/2020
στη δίγλωσση ιστοσελίδα του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Αθήνας.

Μέσα στον καιρό της κοινωνικής αποστασιοποίησης, και με τα περιοριστικά μέτρα για τις συναυλίες να βρίσκονται ακόμη σε ισχύ, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ιταλίας στην Ελλάδα και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών ιδρύουν έναν νέο, καινοτόμο πολιτιστικό θεσμό.
Το Levante Jazz Festival - A music bridge between Italy and Greece (Φεστιβάλ Τζαζ της Ανατολικής Μεσογείου - Μια μουσική γέφυρα μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας) είναι μια διαδικτυακή διοργάνωση, στην οποία δέκα σχήματα από την Ελλάδα και την Ιταλία θα παρουσιάσουν τα καλύτερα κομμάτια από το τζαζ ρεπερτόριό τους. Στις συνολικά πέντε online μεταδόσεις, που θα ξεκινήσουν την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής (21 Ιουνίου), θα αναδειχθούν διάφορα στυλ του παγκόσμιου μουσικού αυτού ιδιώματος, όπως για παράδειγμα bossa nova, gypsy swing ή φωνητικές a capella διασκευές.
Το πρόγραμμα αυτής της σύνθετης διοργάνωσης περιλαμβάνει πέντε μουσικά σύνολα με διαφορετικό μέγεθος και ρεπερτόριο από την Ελλάδα και πέντε από την Ιταλία, που θα παρουσιάσουν πασίγνωστες μελωδίες, γνωστά κομμάτια με μεγάλη καλλιτεχνική αξία αλλά και νέες παραγωγές. Οι μαγνητοσκοπήσεις έγιναν στις δύο χώρες αντίστοιχα, και σε δύο περιπτώσεις πραγματοποιήθηκαν σε σημαντικότατα ιστορικά μνημεία του Μπάρι και της Θεσσαλονίκης, ενώ υπάρχει και ένας μοναδικός συνδυασμός με βιντεοπροβολές πρωτοποριακών video artists.
Όπως σημειώνει ο πρόεδρος του δ.σ. του ΟΜΜΘ Βασίλης Γάκης, «είναι μια διοργάνωση που γεννήθηκε από τις ανάγκες των καιρών, που συγκεντρώνει στον οικουμενικό κόσμο της τεχνολογίας δεκάδες αφοσιωμένους καλλιτέχνες και ρίχνει για άλλη μια φορά στέρεες γέφυρες μεταξύ δύο χωρών που συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους ήδη από την αρχή της ιστορίας τους».
Από την πλευρά της η υπό διαπίστευση Πρέσβειρα της Ιταλίας στην Ελλάδα Patrizia Falcinelli τονίζει πως το Φεστιβάλ εντάσσεται επάξια στις δράσεις της πολιτιστικής πρωτοβουλίας της Πρεσβείας της Ιταλίας στην Αθήνα «Tempo Forte Italia_Ελλάδα», που στόχο έχει να στηρίξει και να ενισχύσει τις πολιτιστικές ανταλλαγές στο πνεύμα της πραγματικής αδελφοσύνης μεταξύ των δυο μεσογειακών χωρών, με σεβασμό στην ισορροπία μεταξύ όλων των τομέων του πολιτισμού, από τους παραδοσιακούς στους πιο σύγχρονους, από το παρελθόν ως το μέλλον.
Επίσης το Φεστιβάλ αποτελεί μέρος του προγράμματος “Italian Online Summer Fest” του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, με πλήθος δράσεων αφιερωμένων στη μουσική, στον κινηματογράφο, στη μαγειρική και στη σύγχρονη τέχνη, που θα πραγματοποιηθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Το Levante Jazz Festival δεν περιορίζεται μόνο σε μουσικές εκδηλώσεις, αλλά προχωρά και σε μια σύζευξη της μουσικής με τις video art προβολές, σε σύμπραξη με το Eye’s Walk Digital festival, ένα καινοτόμο φεστιβάλ για την τέχνη στον δημόσιο χώρο στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, το οποίο μάλιστα συνδιοργανώνει με τη Διεθνή Μπιενάλε Τέχνης του Μπάρι το Οnline Video Art Festival “Italy-Greece: RestArt project". Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια κάποιων από τις συναυλίες υπάρxει μια αυτοσχεδιαστική συνομιλία και αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών και των video artists, δημιουργώντας μια συναρπαστική και απρόβλεπτη αφήγηση επί τόπου! Οι video artists είναι από την πλευρά της Ιταλίας ο καλλιτέχνης και διευθυντής της Μπιενάλε του Μπάρι Miguel Gomez και από την πλευρά της Ελλάδας η Αγγελίνα Βοσκοπούλου, καλλιτέχνις με διεθνείς διακρίσεις στο Screen Dance Art, δηλαδή στη video art με επίκεντρο το σώμα και την κίνηση στην αλληλεπίδρασή τους με την κάμερα. Επιμελήτρια του τμήματος αυτού είναι η Φιλία Μηλιδάκη, διευθύντρια του Eye’s Walk Digital festival.
Συνολικά θα πραγματοποιηθούν πέντε μεταδόσεις μέσα από το κανάλι του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στο youtube (https://www.youtube.com/user/Tchgreece), όπου και θα παραμείνουν μόνιμα διαθέσιμες μετά την πρεμιέρα τους, η οποία έχει οριστεί για τις 21, 23, 25, 27 και 29 Ιουνίου, στις 19:00. Οι μεταδόσεις θα είναι επίσης διαθέσιμες από τις 5/7, 19/7, 2/8, 16/8 και 30/8 αντίστοιχα και μέχρι τις 10/9/2020 στην ιστοσελίδα του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Αθήνας (/). Κάθε μετάδοση θα περιέχει τη συναυλία ενός ιταλικού και ενός ελληνικού σχήματος. Η διάρκεια της κάθε μετάδοσης θα είναι περίπου μία ώρα (30 λεπτά το ελληνικό και 30 λεπτά το ιταλικό σχήμα). Αναλυτικά το πρόγραμμα των μεταδόσεων είναι το εξής:

Φωνητικό σύνολο Contradition Ensemble (Ελλάδα)

Τα δύο a capella σχήματα θα μας προσφέρουν μια μουσική πανδαισία μόνο με τις μοναδικές φωνές τους, χωρίς τη συμμετοχή οργάνων. Οι συναυλίες τους παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και για τον επιπλέον λόγο ότι έχουν μαγνητοσκοπηθεί σε δύο εμβληματικά και άκρως υποβλητικά μνημεία: την εκκλησία Santa Teresa dei Maschi, που βρίσκεται στην παλιά πόλη του Μπάρι, και το Βυζαντινό Λουτρό, που βρίσκεται στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης. Η ευγενική παραχώρηση της Santa Teresa dei Maschi για τη μαγνητοσκόπηση των Ιταλών μουσικών έγινε από την Mπιενάλε του Μπάρι, καθώς αποτελεί την έδρα της, ενώ η αντίστοιχη παραχώρηση του Βυζαντινού Λουτρού για το ελληνικό μουσικό σχήμα έγινε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Οι διοργανωτές εκφράζουν τις θερμές τους ευχαριστίες σε όλους τους παραπάνω φορείς.

Levante Jazz Festival - A music bridge between Italy and Greece

Από 21, 23, 25, 27 και 29 Ιουνίου 2020

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Mezzotono
Το συγκρότημα Mezzotono ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με ένα πολύ διαφορετικό και πρωτότυπο μουσικό θέαμα. Με πέντε φωνές χωρίς μουσικά όργανα οι Mezzotono μαγεύουν το κοινό με το λεπτεπίλεπτο χιούμορ τους και καθηλώνουν τα βλέμματα των θεατών για να μη χάσουν ούτε λεπτό από το ασταμάτητο μουσικό παιχνίδι τους. Στόχος τους είναι να καλύψουν όλα τα μουσικά είδη, από την τζαζ, την ποπ και την μπόσα νόβα μέχρι τη folk music, το big band style και την κλασική μουσική, προκειμένου να πείσουν τους θεατές ότι με την ανθρώπινη φωνή όλα είναι εφικτά. Όχι μόνο τα ιταλικά θέατρα αλλά και μερικές από τις σημαντικότερες σκηνές σε 50 χώρες στις πέντε ηπείρους έχουν φιλοξενήσει μέχρι τώρα τη μουσική πρόταση των Mezzotono, που είναι το ιταλικό φωνητικό συγκρότημα με τις περισσότερες εμφανίσεις στον κόσμο. Ενδεικτικά αναφέρονται: Dubai Jazz Festival με τους James Morrison και Jonathan Butler, 12 περιοδείες στα σημαντικότερα θέατρα της Κίνας, Cairo Opera House, Johor Bahru Jazz Festival όπου ήταν επίσημοι προσκεκλημένοι του σουλτάνου της Μαλαισίας, London Jazz Festival, Boston Green Festival στις ΗΠΑ, Jornadas Musicales del Norte στη Χιλή και στην Αργεντινή, περιοδεία σε 12 χώρες της Αφρικής, καθώς και πολλές τηλεοπτικές και θεατρικές εμφανίσεις στην Ιταλία (RAI, Mediaset, Sky).
Το 2016 οι Mezzotono ήταν υποψήφιοι στα Contemporary A cappella Recording Awards της Βοστόνης στην κατηγορία "Best Humor Song" με το τραγούδι "Cime di Rape". Το 2020 οι Mezzotono δέχτηκαν την πρόσκληση του Υπουργείου Εξωτερικών της Ιταλίας να προβάλουν τον ιταλικό πολιτισμό σε ένα βίντεο μαζί με τους Andrea Bocelli, Renato Zero, Alberto Angela, Tiziano Ferro, Massimo Ranieri Official, Mario Biondi, Noa (Achinoam Nini), Gilberto Gil, Paolo Conte, Uto Ughi.

Contradition Ensemble
Το φωνητικό σύνολο Contradition Ensemble δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2015 στη Θεσσαλονίκη, από τον συνθέτη Kostika Ηollaku. Είναι ένα ευέλικτο σύνολο που αποτελείται κατά μέσο όρο από 15-20 άτομα και αναλόγως με τις απαιτήσεις της κάθε παραγωγής ο αριθμός αυτός διαμορφώνεται αντίστοιχα. Στόχος του συνόλου είναι η ανάδειξη ενός ιδιαίτερου ρεπερτορίου το οποίο δεν παρουσιάζεται συχνά, είτε για λόγους αναγνωρισιμότητας είτε για λόγους δυσκολίας. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει παραδοσιακά κομμάτια στη πρωτότυπη γλώσσα τους έως και σύγχρονα κλασικά έργα μεγάλων συνθετών. Έχουν πραγματοποιήσει συναυλίες στο Αλατζά Ιμαρέτ Θεσσαλονίκης (2016 και 2019), στην Αρμένικη Εκκλησία Θεσσαλονίκης (2016), στο Γενί Τζαμί Θεσσαλονίκης (2017), στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2017). Τον Απρίλιο του 2017 παρουσίασαν το Requiem του Alfred Schnittke στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το σύνολο Percautistic και τον Αλέξανδρο Ιωάννου. Το 2018 συμμετείχαν στις μυστικές συναυλίες που οργανώνει το Sofar Sounds ενώ την ίδια χρονιά παρουσίασαν μια συναυλία με κομμάτια από γνωστές ταινίες κινουμένων σχεδίων (Disney και Anime) στο θέατρο «Αλέξανδρος». Πέρα από τις συναυλίες έχουν κάνει ηχογραφήσεις, βίντεο καθώς και πολλά flash mobs και άλλες μη συναυλιακές δράσεις.
Kostika Ηollaku...    (σ.σ.: Εδώ κάτι δεν πάει καλά!.. μας λείπει ο Γιωρίκας!..)
Ο Kostika Ηollaku (Κωνσταντίνος Τσολάκου) γεννήθηκε στην Κορυτσά της Αλβανίας το 1989 και από την ηλικία των δύο ετών ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.
H πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν μέσω της σύνθεσης, το 2005. Το 2008 ξεκίνησε τις σπουδές του στο πιάνο και τα θεωρητικά της μουσικής στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος. Το 2009 κέρδισε Α’ Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης InterArtia, στην κατηγορία «Μουσική για Βίντεο Animation». Το 2012 πήρε πτυχίο ειδικού αρμονίας με καθηγητή τον Χρήστο Φωτόπουλο.
Έχει γράψει πρωτότυπη μουσική και συνθέσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και animation. Από το 2011 είναι μέλος της Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης με μαέστρο τη Μαίρη Κωνσταντινίδου και από το 2015 της Παιδικής Χορωδίας Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης με μαέστρο τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το 2015 δημιούργησε το φωνητικό σύνολο Contradition Ensemble, του οποίου έχει τη διεύθυνση και την καλλιτεχνική επιμέλεια, και το 2017 το φωνητικό κουαρτέτο Petrichor Vocal Quartet. Από το 2015, με αφορμή τα δύο φωνητικά σύνολα, έχει κάνει πάνω από 100 μεταγραφές σε πολλά είδη (παραδοσιακά, ρεμπέτικα, τζαζ, μιούζικαλ, ποπ) για a cappella σύνολο-χορωδία.
Το 2017 ξεκίνησε τη συνεργασία του με τη Μαρίνα Σάττι κάνοντας τη μεταγραφή από το κομμάτι «Βιαστικό πουλί του Νότου» για τις Fonέs, το οποίο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά από τη Minos EMI στο άλμπουμ «18+» του Στάθη Δρογώση. Δύο χρόνια αργότερα συνεχίζοντας αυτή τη συνεργασία έκανε τη μεταγραφή για το κομμάτι «Θέλω να σε ξεπεράσω» πάλι για τις Fonέs και τον Φοίβο Δεληβοριά, το οποίο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά στο άλμπουμ «Στην ταράτσα του Φοίβου» από τη Feelgood Records.
Το 2019 έγραψε την πρωτότυπη μουσική για την παράσταση «Οι απ’ αλλού φερμένοι», μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Εύης Σαρμή. Το 2020 έγραψε πρωτότυπη μουσική για τέσσερις αφηγήσεις - λαϊκά παραμύθια («Η βασιλοπούλα που περίμενε», «Η κόρη και ο βασιλικός», «Η γριά η κουτσομπόλα», «Του νεκρού αδελφού»), στο πλαίσιο των εορτών ραδιοφώνου που διοργάνωσε το ΚΘΒΕ σε αφήγηση Εύης Σαρμή.
Mario Rosini
Ο Mario Rosini, ο οποίος διδάσκει τζαζ τραγούδι στο Ωδείο Egidio R. Duni της Ματέρα, είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους τραγουδιστές και πιανίστες της Ιταλίας. Ως μουσικός και ερμηνευτής συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες: Pino Daniele, Billy Cobham, Rossana Casale, Gino Vannelli, Edoardo De Crescenzo, Iva Zanicchi, Dirotta su Cuba, Alex Baroni, Eros Ramazzotti, Ornella Vanoni, Anna Tatangelo, Neri per Caso, Michael Buble, Al Jarreau. Το 2004 κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο 54o Φεστιβάλ Ιταλικού Tραγουδιού του Σαν Rέμο με το τραγούδι “Sei la vita mia” και τιμήθηκε με το τρίτο βραβείο από την κριτική επιτροπή ποιότητας “Mia Martini”.
Εύη Σιαμαντά
Η Εύη Σιαμαντά έχει σπουδάσει κλασικό και σύγχρονο τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Από μικρή ηλικία την κέρδισε η soul jazz μουσική. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους μουσικούς της παγκόσμιας τζαζ σκηνής, όπως Sergio Salvatore, Mike Pop, Tony Remmy, Marc Ledford, και έχει περιοδεύσει σε πολλούς χώρους μεγάλου πολιτιστικού ενδιαφέροντος παγκοσμίως.
Η συνεργασία της με τον κορυφαίο έλληνα συνθέτη Μίμη Πλέσσα και με τον Christo Rafalides, ιδρυτικό μέλος των Manhattan Vibes, NY, την οδήγησε στη σκηνή του Dizzy’s Club της Νέας Υόρκης παρουσιάζοντας τη δισκογραφική δουλειά τους στο πλαίσιο του παγκόσμιου φεστιβάλ 5th annual festival Women in jazz throughout the world.
Σπύρος Ρασσιάς
Ο Σπύρος Ρασσιάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησε και τις μουσικές του σπουδές. Αφού ολοκλήρωσε τον κύκλο κλασικών σπουδών τόσο στο πιάνο όσο και στα θεωρητικά και αφού ήρθε σε επαφή με διάφορα μουσικά είδη ελληνικής και ξένης μουσικής, τον κέρδισε τελικά η jazz. Ως υπότροφος του Berklee College of Music στη Βοστόνη ολοκλήρωσε το προπτυχιακό πρόγραμμα με διάφορες διακρίσεις αλλά και σημαντικές συνεργασίες και εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Συνέχισε με την υποτροφία “Michel Camilo” από το ίδιο πανεπιστήμιο στο πρόγραμμα Master, ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε στο πανεπιστήμιο ως graduate assistant. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έπαιξε επί σκηνής και μαθήτευσε με θρύλους της jazz αλλά και γενικότερα της σύγχρονης παγκόσμιας μουσικής, όπως ο Victor Wooten, ο Laszlo Gardony, o Perico Sambeat, o Diego El Cigala, o Αbraham Laboriel, o Jerry Bergonzi, η Joanne Brackeen, ο Alain Perez, ο Ray Santisi και ο Danilo Perez. Ηχογράφησε πρωτότυπη μουσική με πολλούς καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού έχοντας συμμετοχή σε πάνω από 30 albums.
Guido Di Leone
Τζαζ κιθαρίστας, από τους πιο καταξιωμένους στην Ιταλία, και καθηγητής. Στο ενεργητικό του έχει περίπου 100 cd, από τα οποία τα μισά περίπου κυκλοφόρησαν με το όνομά του. Συνεργάστηκε με σημαντικούς διεθνείς καλλιτέχνες (Mark Murphy, Jerry Bergonzi, Paolo Fresu, Fabrizio Bosso, Jim Rotondi, Renato Chicco, Jim Snidero, Michele Hendricks, Tiziana Ghiglioni, Andy Watson, Claudio Fasoli, Gianluigi Trovesi, Renato Chicco, Andy Watson, Franco Cerri, Gianni Basso, Ira Coleman, Gary Smulyan, Dado Moroni, Mal Waldron, Peter Bernstein). Πολλές οι συναυλίες του στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει γράψει πολλά εγχειρίδια μουσικής.
Francesca Leone
Τζαζ τραγουδίστρια και καθηγήτρια. Στο ενεργητικό της έχει πολλούς δίσκους, από τους οποίους τέσσερις με το όνομά της. Το πάθος της είναι κυρίως οι τζαζ μελωδίες των λευκών crooner και των μεγάλων ερμηνευτών της μπόσα νόβα. Πήρε μέρος σε πολλά τζαζ φεστιβάλ στην Ιταλία και στο εξωτερικό, και με πολλές ορχήστρες στην Απουλία.
Βίκυ Αλμαζίδου
Η Βίκυ Αλμαζίδου είναι απόφοιτη της Εθνικής Μουσικής Ακαδημίας “P. Vladigerov” της Σόφιας με ειδίκευση στο τζαζ τραγούδι και του Veliko Tarnovo University με ειδίκευση στη μουσική παιδαγωγική.
Έχει ιδρύσει το Τμήμα Τραγουδιού Τζαζ του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης, από το οποίο έχουν αποφοιτήσει αξιόλογοι τζαζ τραγουδιστές, ενώ από το 2004 διδάσκει, στο πλαίσιο masterclasses, στο New Bulgarian University (Σόφια).
Έχοντας εμφανιστεί σε άπειρες συναυλίες σε Ελλάδα και Ευρώπη, η Βίκυ Αλμαζίδου έχει διανύσει μια πλούσια καλλιτεχνική πορεία και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς της τζαζ σκηνής, ανάμεσα στους οποίους οι Μilcho Leviev, Billy Cobham, Peter Erskine, Airto Moreira, Valeri Kostov, Teodosii Spassov, Γρηγόρης Σημαδόπουλος, Γιώργος Κοντραφούρης, Γιώτης Κιουρτσόγλου και “Human Touch” και πολλοί άλλοι.
Το άλμπουμ Quiet Love με μουσική του Milcho Leviev βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού της Βουλγαρίας ως “CD της Xρονιάς” για τo 2004.
Γρηγόρης Σημαδόπουλος
Υπήρξε μαθητής του Π. Μητσόπουλου. Το 1991 πήρε Δίπλωμα Πιάνου από τη Royal Academy of Music του Λονδίνου και το 1995 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος (τάξη της Σιμόνας Μιχάι) με Δίπλωμα Πιάνου με Άριστα Παμψηφεί.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Christine Fressinier, Ray Santisi, Jon Hendricks, Milcho Leviev, Γιώργο Χατζηνίκο κ.ά. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς της ελληνικής μουσικής σκηνής, ανάμεσα στους οποίους οι Γιάννης Σπανός, Νίκος Παπάζογλου, Μανώλης Ρασούλης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μελίνα Κανά κ.ά., αλλά και πολλά ελληνικά τζαζ συγκροτήματα όπως οι Jazzoo Quartet, Aroma Caribe κ.ά.
Από το 1995 διδάσκει κλασικό και τζαζ πιάνο.
Δημήτρης Γουμπερίτσης
Ο Δημήτρης Γουμπερίτσης σπούδασε κόντρα μπάσο στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Έπαιξε με πολλά συγκροτήματα (A priori, Ala Carte, Παύλος Combo, TRS, Sasa Papalambrou & Dimitris Goumberitsis duo κ.ά.) και συμμετείχε σε πολλές ηχογραφήσεις και συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ευθύμης Τσακίρης
O Ευθύμης Τσακίρης ξεκίνησε να παίζει σαξόφωνο στη Φιλαρμονική του δήμου Βέροιας. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα με τον Άρη Καραντάνη, τον David Lynch και στο Κεντρικό Ωδείο του Κώστα Κλάββα. Είναι Διπλωματούχος της Σχολής Jazz Le C.I.M. (Ιcole de Jazz et Musiques Actuelles) του Παρισιού, στις τάξεις των Jean-Claude Fohrenbach, Jean-Pierre Aupert, Xavier Cobo και “Tito” Puente και Διπλωματούχος Κλασικού Σαξόφωνου. Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Σαξοφώνου Ελλάδος, του Συλλόγου “Φίλοι της Jazz και Δημιουργικής Μουσικής”, της Magic Road Big Band και του Κουαρτέτου Σαξοφώνων “Sax de Voyage”. Αποτελεί ενεργό μέλος της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης.
Χρήστος Γερμένογλου
Ο Χρήστος Γερμένογλου ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του στην Ελλάδα με βυζαντινή μουσική και τύμπανα. Συνέχισε στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε τύμπανα, κλασικά κρουστά, κρουστά της Λατινικής Αμερικής και τζαζ. Δίδαξε στο Πρόγραμμα Προσχολικής Μουσικής Αγωγής Βρεφών και Νηπίων του University of Nevada στο Λας Βέγκας. Είναι ιδρυτικό μέλος και διδάσκων στο “Baby Artist: Πρόγραμμα Μουσικής Ανάπτυξης Βρεφών και Νηπίων”. Επενδύει μουσικά ταινίες του βωβού κινηματογράφου, συνεργάζεται με χοροθεατρικές ομάδες και συμπράττει σε αυτοσχεδιαστικά δρώμενα μουσικής, ζωγραφικής, κίνησης, ποιητικού και θεατρικού λόγου. Έχει επίσης ηχογραφήσει μουσική για το θέατρο. Έχει συνεργαστεί με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης. Έχει εμφανιστεί σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ σε ΗΠΑ, Βουλγαρία, Λουξεμβούργο, Τουρκία, Ρουμανία, Βέλγιο, Ελλάδα, Κύπρο κ.α. Συνεργάζεται με πολλούς καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί και συμμετάσχει σε πολλές δισκογραφικές παραγωγές στον χώρο της τζαζ.
Miguel Gomez
Καλλιτέχνης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Διεθνούς Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης του Μπάρι. Το στούντιό του βρίσκεται μέσα στην ιστορική εκκλησία του 16ου αι. Santa Teresa dei Maschi, η οποία βρίσκεται στην παλιά πόλη του Μπάρι. Ήδη ως παιδί παρακολούθησε εκπαίδευση κοντά στον Pablo Picasso και τον Bernard Buffet. Όμως η συνάντησή του με τον Salvador Dalμ ήταν αυτή που καθόρισε την πορεία του Miguel Gomez, φέρνοντάς τον κοντά σε όλες τις μορφές και εκφράσεις της τέχνης.
Ο Gomez έχει εκθέσει έργα του σε πόλεις της Ιταλίας και στο εξωτερικό: Φράιμπουργκ, Καρλσρούη, Χαϊδελβέργη, Άμστερνταμ, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Σίδνεϊ, Παρίσι, Αθήνα. Είναι επίσης ο καλλιτεχνικός διευθυντής των οργανισμών Visual and Performing arts of Artoteca Vallisa, της Santa Teresa dei Maschi-Bari και πρόεδρος του APS Federico II Eventi.
Larry Franco
Παίζει πιάνο από 6 χρονών. Στην αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας ήταν τραγουδιστής σε big band. Στη συνέχεια συμμετείχε σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές στην Ιταλία και στο εξωτερικό. Το 1994 και το 1995 σπούδασε φωνητική τέχνη στο Λος Άντζελες με τον G. Merlino και από το 1997 περιόδευσε σε όλο τον κόσμο μαζί με τη μουσική του. Το 1998 και το 1999 ήταν ο πιανίστας του Nicola Arigliano. Έχει 20 cd στο ενεργητικό του. Τιμήθηκε με το βραβείο “Best Jazz Singer 2008 by Italian Jazz Awards Luca Flores” και το 2013 με το βραβείο του “Surrentum Jazz International” για τη συνολική καλλιτεχνική προσφορά του. Συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων είναι οι Franco Cerri, Gianni Basso, Ira Coleman, Jimmy Cobb, Dado Moroni, Ray Gelato. Είναι καθηγητής τζαζ τραγουδιού στο Ανώτατο Ίδρυμα Μουσικών Σπουδών G. Paisiello του Τάραντα.
Duende jazz orchestra
H Duende jazz orchestra είναι η house band του Duende jazz bar για τέσσερις συνεχόμενες χρονιές. Έχει συνοδέψει μεγάλα ονόματα της jazz, όπως: Sheila Jordan, Milcho Leviev, Graig Bailey, Amy London κ.ά. Κινείται στην mainstream jazz, ενώ αποτελείται από μουσικούς με πολύ μεγάλη εμπειρία στην τζαζ μουσική.
Ελιόνα Σινιάρη
Μια πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα με σπουδές στο πιάνο και στη φωνή. Με δραστηριότητες από διευθύνσεις χορωδιών και φωνητικών συνόλων, ως συμμετοχή σε μεγάλες ροκ σκηνές, τζαζ, αλλά και κλασικά σύνολα.
Αγγελίνα Βοσκοπούλου
Η Αγγελίνα Βοσκοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις Arts (Πανεπιστήμιο Arts London). Το έργο της έχει εκτεθεί σε διάφορες συλλογές και χώρους τέχνης, παγκοσμίως. Έχει βραβευτεί δύο φορές στον διεθνή διαγωνισμό London International Creative Competition (LICC) στην κατηγορία Video Art Installation / γλυπτική. Έχει λάβει το διεθνές βραβείο Caravaggio για τη συνολική προσφορά της στην τέχνη (Μιλάνο, 2018), το πρώτο βραβείο στη Διεθνή Μπιενάλε της Τέχνης του Μπάρι, στην κατηγορία Video Art (BIBART) (2019), και το τρίτο βραβείο στην 8η Διεθνή Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Μαδρίτης. Πρόσφατα επιλέχτηκε για να συμμετάσχει στη MDINA contemporary art biennale cathedral museum.
Φιλία Μηλιδάκη
Η Φιλία Μηλιδάκη είναι ψυχολόγος, senior market researcher, χορεύτρια και ιδρύτρια της κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης Cinesthesia. Από το 2014 είναι η επιμελήτρια του Eye’s Walk Digital festival, ενός καινοτόμου φεστιβάλ στην Ελλάδα που ενώνει την ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά μιας πόλης, τον δημόσιο χώρο και τις τοπικές κοινότητες μέσω video installation, digital technologies και performing arts. Η βάση της είναι η Σύρος αλλά αναπτύσσει τη δουλειά της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ιταλία, Ιράν).
Το 2020 συνεργάστηκε με το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος “Polysemi: Park of Literary travels in Greece and Magna Graecia” και επιμελήθηκε video art installations στις εξωτερικές επιφάνειες τριών εκκλησιών σε τρεις πόλεις (Κέρκυρα, Μπάρι, Τάραντας).
Fabio Lepore
Ένας από τους σημαντικότερους ιταλούς τραγουδιστές και ερμηνευτές, εστιάζει το ενδιαφέρον του σε παραστάσεις σε ντόπια γλώσσα σύμφωνα με την παράδοση της τζαζ: οι συνθέσεις του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη χρυσή εποχή της φωνητικής τζαζ. Οι περιοδείες του σε 50 χώρες σε όλο τον κόσμο, οι συνεργασίες με διάσημους καλλιτέχνες όπως η Dionne Warwick και τα πολλά κολακευτικά σχόλια συνηγορούν υπέρ της ποιότητας του έργου του.
Salvatore Russo
Κιθαρίστας με πάνω από τριάντα χρόνια επαγγελματικής και καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας. Αναρίθμητες οι συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως οι Adriano Celentano, Antonello Venditti, Pino Caruso, Celso Valli, Ramazzotti, Ligabue, Patty Smith, Nannini, Cocciante, De Gregori, Morandi, Ana Belen, Alfredo Paixao, Youssou Ndour, Phil Palmer, Michael Thompson, Franco Simone. Στο ενεργητικό του έχει πέντε δισκογραφικές παραγωγές ως σολίστας σε διαφορετικά στυλ, από τη ροκ και fusion μουσική μέχρι την gypsy jazz.
The Speakeasies’ Swing Band!
Από το 2010, οι The Speakeasies’ Swing Band! ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και σε φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως στο Diga Diga Doo festival στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, στο Royal Jazz Fest του Μπαχρέιν, στο Hep Cat’s Holiday στη Μ. Βρετανία, στο Copenhagen Lindy Exchange στη Δανία, στο Φεστιβάλ Μουσικής και Πολιτισμού του Κολμάρ της Γαλλίας, στο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ του Μπάνσκο στη Βουλγαρία, στο Summer Jamboree στην Ιταλία κ.α. Μοιράστηκαν τη σκηνή με μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως οι Parov Stelar, Ray Collins, Cherry Poppin Daddies, Hillbilly Moon Explosion. Μεταξύ άλλων έχουν εμφανιστεί σε ιδιαίτερες εκδηλώσεις, όπως ο γάμος της χολιγουντιανής ηθοποιού Jessica Chastain. To 2012 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο “Bathtub Gin”, το οποίο πλαισιώθηκε από τα μουσικά βίντεο των “Bright Lights Late Nights” και του βραβευμένου πλέον, από την International Songwriting Competition (ISC), “Black Swamp Village”. Το 2015 επανέρχονται με το “Land of Plenty”, έναν δίσκο αποτελούμενο από δέκα τραγούδια σε ήχους swing, jazz, blues και dixieland. Το 2017 συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου με την παράσταση “Homesickness Blues” σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και ενορχήστρωση Κώστα Βόμβολου.

Αυτό είναι Δελτίο Τύπου που μας έστειλε (και μας στέλνει) το ΜΜΘ, το οποίο το 2060 σύμφωνα με την το πρώτο δημοσίευμα της μ-Ουνέσκο, δεν θα υπάρχει ελληνικά, γι’ αυτό... προπονείτε από σήμερα!
Και το οποίο εσείς οι αναγνώστες Έλληνες, και όχι της Γερμανίας της Αγγλίας της Ιταλίας της Τουρκίας, εν πάσι περιπτώσει της βρωμο-ΕΕ, καλείστε να διαβάστε το πρώτον, και δεύτερον να κατανοείστε!  

Υ.Γ.: Ειλικρινά, θαυμάζω αυτόν, τον, άκρως μαζοχιστή, συντάκτη του, να γυρίζει το πληκτρολόγιό του μια στα Ελληνικά και μια στα αγγλικούρικα ή στα τούρκικα, και πιθανώς στο σύντομο μέλλον, τα... μανδαρίνικα και τα ίντι!.. Είναι άξιος... συγχαρητηρίων!

Και προσωπικά, αυτό το πανάθλιο κείμενο μ' αυτές τις αγγλικούρες και καλλικαντζούρες, δεν θα το διάβαζα επ' ουδενί, αν δεν ήταν να το γράψω επίτηδες, θα το πέταζα στα σκουπίδια, από την δεύτερη κιόλας, αράδα!

*/*

 Μέγα Υστερόγραφο στο "1ον":  
Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΉΣ ΤΩΝ 3 ΣΕΝΑΡΊΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΣΤΗΝ μ-ΟΥΝΕΣΚΟ...

Oμιλία του Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλου, Προέδρου της Έδρας UNESCO for Future Research στη Θεσσαλονίκη.

Για τρίτη συνεχή χρονιά το Michael and Kitty Dukakis Center for Public and Humanitarian Service του ACT–American College of Thessaloniki συμμετέχει στο Reworks Agora, την επιτυχημένη διεθνή συνάντηση σκέψης και ιδεών στη Θεσσαλονίκη, που φέτος επικεντρώνεται σε νέες επίκαιρες ιδέες συνυφασμένες με το ραγδαία μεταβαλλόμενο και τεχνολογικά τροφοδοτούμενο παρόν.
Φετινός προσκεκλημένος του Dukakis Center είναι ο Δρ Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος Πρόεδρος της έδρας UNESCO on Futures Research, ο οποίος θα παρουσιάσει στις 13:00, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019 στο Ypsilon (Εδέσσης 5, Θεσσαλονίκη), τρία σενάρια για το μέλλον της εργασίας και της τεχνολογίας το 2050 όπως προέκυψαν από την παγκόσμια έρευνα του Millennium Project, του think tank με έδρα την Ουάσιγκτον, που συντονίζει μελέτες έρευνας και προοπτικής. Ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης και οι στρατηγικές αντιμετώπισης των ζητημάτων που προκύπτουν θα αποτελέσουν βασικό αντικείμενο της συζήτησης που θα συντονίσει η δημοσιογράφος Άλκηστη Γεωργίου.

Ο... καραγκιΌζης ντοτόρας αυτοπροσώπως!

Ο Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος είναι Πρόεδρος της έδρας UNESCO on Futures Research, που φιλοξενείται από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) και επικεφαλής της Μονάδας Προοπτικής Διερεύνησης & Εργαλείων στο δίκτυο ΠΡΑΞΗ. Έχοντας ακαδημαϊκό υπόβαθρο στη Φυσική, τις Περιβαλλοντικές Σπουδές, τις Διεθνείς Σχέσεις και την Προοπτική Διερεύνηση, εργάστηκε αρχικά στον τομέα της μεταφοράς τεχνολογίας και της εμπορικής εκμετάλλευσης της έρευνας, πριν δημιουργήσει μια νέα δραστηριότητα που σχετίζεται με τη διεθνή ερευνητική συνεργασία. Από το 2010, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στις μελλοντικές μελέτες και προοπτικές. Σήμερα είναι πιστοποιημένος Future Strategist, μέλος του World Future Society (WFS), αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Προοπτικής Διερεύνησης (FEN) και συμπροεδρεύων του ελληνικού τμήματος του Millenium Project, ενός think tank (τούνκ) με έδρα την Ουάσιγκτον, που συντονίζει μελέτες έρευνας και προοπτικής.

ΠΡΟΣΟΧΉ, ΠΡΟΣΟΧΗ!.. 
Μην τον χάσουμε αυτόν τον κύριο "θινκ-τανκ-τουνκ" και πρόεδρο τμήματος της μ-Ουνέσκο... Να τον πιάσουμε πόρτα για τον χειμώνα... Είναι παιδί της ομοιογένειας του "Κέντερ Ντουκάκις"... Εκείνου του σαχλαμάρα ομοιογενή μας από το Μπόστον, που όταν μιλούσε ελληνικά, ήταν όχι να γελάς, αλλά να κλαις με μαύρο δάκρυ! 
Και, αν κάποιος που... αυτοτιτλοφορείτε 'Ελληνας, δεν μιλάει Ελληνικά, Ελληνική γώσσα, αμέσως πρέπει να του αφαιρείτε τιμωρία... η ελληνική ιθαγένεια!
Η άριστη κατοχή της Ελληνικής γλώσσας, είναι ένα από τα τέσσερα βασικά στοιχεία της Ιθαγενείας. 
Τα άλλα τρία είναι: η Πατρότητα, ο Τρόπος ζωής (ήθη έθιμα θρησκεία πολιτισμός), και η Συνείδηση.

 []